द रेड हेयर्ड वोम्यान | Hamro Patro

ब्लग - साहित्य / कथा तथा उपन्यासहरू

द रेड हेयर्ड वोम्यान




धेरै जसो लेखकको साथमा के हुन्छ भने नोबेल पुरस्कार जितेपछि उनीहरुको शान त बढ्छ तर कामको गुणस्तर खस्किन्छ ।



सफल लेखक हुनुको घाटा के हो भने ती लेखकहरुको हरेक किताबलाई माथिल्लो दर्जामा राखेर मूल्यांकन गरिन्छ । त्यो स्तरसंग मेल खान नसकेमा आलोचकहरुको लागि लेखक असफल हुनु हो वा सफल मानिएको लेखक आफ्नो काममा चुक्नु हो । यस्तै सफल लेखक हुन् ओर्हान पामुक ।
पामुकजस्ता क्षमतावान् लेखकको कृतिलाई आलोचना गर्न सक्नु चानचुने कुरा होइन । उनको कृतिलाई आलोचनाको अाँखाले सितिमिति कसैले हेर्न सक्दैन । उनको कथा पढ्न थालेपछि मानिस लठ्ठिन थाल्छन्, कथाको संसारमा बच्चाजसरी डुब्न थाल्छन् । यस्तो अद्भूत खुबि भएका लेखक हुन् उनी ।
पामुक ती कम लेखकमध्येका हुन् जसको साहित्यिक कुशलता सन् २००६ मा साहित्यमा नोबेल पुरस्कार जितेपछि अझ बढी चुलिँदै गयो । धेरै जसो लेखकको साथमा के हुन्छ भने नोबेल पुरस्कार जितेपछि उनीहरुको शान त बढ्छ तर कामको गुणस्तर खस्किन्छ । हामीले त्यस्ता धेरै साहित्यकार देखेका छौँ जसको काम नोबेल साहित्य पुरस्कार जितेपछि खस्केको छ । तर, पामुकले भने एक पछि अर्को झनै राम्रा कृतिहरु पाठकसामु पस्किए । द म्युजियम अफ इनोसेन्स र अ स्ट्रेन्जनेस इन माई माइन्ड उनले नोबेल पुरस्कार जितेपछि बजारमा ल्याएका सफल किताबहरु हुन् । 


पामुकको पछिल्लो उपन्यास द रेड हेयर्ड ओम्यानले भने उनका अघिल्ला कृतिहरुको दाँजोमा पाठकलाई उही उडान दिन सकेका छैनन् । यस उपन्यासको कथामा यसको आफ्नै मौलिकता भएपनि उनको कथाको शैलीले पहिलाका किताबहरुको पस्किने गरेको स्वाद कताकता हराएको उनको पाठकहरुलाई महसुस हुन्छ । उनका अधिक किताबहरुमा जस्तै यस उपन्यासको कथा पनि इस्तानबुलमा घुमेको छ । कथामा वर्णन गरिएको इस्तानबुलका मनमोहक परिदृश्य तथा दशौँ हजार अटेका आकाशले उनको कथा उतार्ने क्यानभासको भूमिका निभाएको छ । उक्त उपन्यास बाबु र छोरा, उनीहरुको साहसिक कथा तथा दुखद हिनताबोध, नाफा तथा घाटा, तथा पूर्वी तथा पश्चिमी अनुभूतिका बारेमा लेखिएको छ । 


पामुकले यस उपन्यासमा घटना वर्णनका लागि दुई म पात्र छानेका छन्, कथाका मुख्य पात्र सेम सेलिक र रेड हेयर्ड ओम्यान गुल्सिहान । उपन्यासको पहिलो भाग छोड्नै मन नलाग्ने छ तर दोस्रो खण्डमा पुग्दा कथाले उही पकड राख्न सक्दैन । तेस्रो भागमा, उपन्यासको अन्त्य हुन्छ तर हावामा बिलाएसरि हुन्छ । पाठकहरु अड्कलको भरमा किताब सकाउन बाध्य हुन्छन् । तेस्रो भाग छोटो भएपनि, एकदम नै कुशलतापूर्वक लेखिएको भने छ । बहुत नै रसिलो प्रबन्ध भएकाले पनि अघिल्ला दुई भागभन्दा यो उत्कृष्ट भाग हो भनेर पाठकले सजिलै छुट्याउन सक्छन् । किताबको धेरै भाग इस्तानबुलमा केन्द्रित छः सहरको बदँलिदो मानिस तथा पूर्वाधार, कहालिलाग्दो ट्राफिक, र रैथानेहरुलाई आधुनिकीकरण सामना गर्दा भएको असहजताको बारेमा यसमा लेखिएको छ । अरु उपन्यासमाजस्तै यस उपन्यासमा पनि पामुकले इस्तानबुल सहरलाई उनको कल्पनाले सजिसजाउ गरेका छन् । 


पामुक उनका अरु समकालिन लेखकभन्दा कसरी फरक छन् भने उनी कथालाई बडो सोफिस्टिकेटेड ढंगले राख्न सक्दछन्–उनको नयाँ किताबमा यसैको नै कमी रहन पुग्यो । उनको किताब भनेर आँखा चिम्लेर सर्लक्कै निल्न खोज्नेहरुका लागि यो किताबको स्वाद अलिक फरक हुन सक्छ । यसमा केही त्रुटिहरु पनि भएका छन् जुन कथाका कथाकार, अनुवादक, सम्पादकदेखि समीक्षक समेतले फेला पार्न सकेनन् । सेम र रातो कपाल भएकी महिलाका पुत्र एनभरको उमेरको हिसाब गलत भइदिँदा पाठक अल्मलिन पनि सक्छन् । अध्याय ३६ मा सेमका वकिलले एनभर २६ वर्षको हुन् भनेर भनेका छन् । अनि उसैले अलमलमा परेका सेमलाई उनको आमा उसँग ३० वर्षअघि रात बिताएको घटना सम्झाउँछन् जसको अनुसार ऊ २९ वर्षको हुनपर्छ ।
यो गल्ती माफी दिनै नसकिने गल्ती त होइन तर डर कहाँनिर हो भने उनको किताबमा हुने गरेको रफ्तार यो किताबमा छैन । कथा ढिलो बगेको महसुस पाठकले गर्न सक्नेछन् । यो सत्य हो कि सफल लेखकहरुले राम्रो लेख्दछन् तर एकपछि अर्को राम्रै किताब मात्र निकाल्न सकिन्छ भन्ने हुँदैन । पामुकजस्ता लेखकले पनि सक्दैनन् । आफ्नो जन्मभूमिमा नरुचाइएका पामुक उनको पछिल्लो किताबमा मज्जैले चुकेका छन् । उनले अर्को किताबबाट आफ्नो खस्केको साख उठाउलान् भन्ने कामना मात्र हामी गर्न सक्दछौँ ।
यस उपन्यास एकिन ओकल्याप्सले अनुवाद गरेका छन् । पामुकको अ स्ट्रेन्जनेस इन माइ माइन्ड नामक कृति पनि उनैले अनुवाद गरेका थिए । पामुकका कृति मउरिन फ्रिली, एरडाग एम गोकनर र भिक्टोरिया हलबु्रकको अनुवादमा पढ्न बानी लागेकाहरुलाई यस पछिल्लो अनुवाद साह्रै नै खल्लो लाग्न सक्छ । पामुकले अनुवादको जिम्मा अरुलाई दिनपर्ने बेला भइसकेको यसले स्पष्ट पारिसकेको छ ।पामुकको अन्य रहस्यात्मक उपन्यास द ब्ल्याक बुक वा द वाइट क्यासलसँग यो किताब तुलना गर्दा अन्याय हुन जान्छ । तर उनको सबै किताब पढिसकेका अनुभवी पाठकहरुले अरु कृतिबाट यसलाई सजिलै छुट्याउन सक्छन् र सायद पन्छाउन पनि । आगामी कृतिहरुमा पामुकले पाठकलाई न्याय दिलाउन् । यही कामना ।

हाम्रो पात्रो



Liked by
Liked by
0 /600 characters
Hamro Patro - Connecting Nepali Communities
Hamro Patro is one of the first Nepali app to include Nepali Patro, launched in 2010. We started with a Nepali Calendar mobile app to help Nepalese living abroad stay in touch with Nepalese festivals and important dates in Nepali calendar year. Later on, to cater to the people who couldn’t type in Nepali using fonts like Preeti, Ganesh and even Nepali Unicode, we built nepali mobile keyboard called Hamro Nepali keyboard.