Articles Muktak | Hamro Patro

तिम्रो मेसेज आउला भनी पर्खी बस्ने मनी उस्तै तिम्रो यादमा दिनदिनै रुँदै धर्की बस्ने मनी उस्तै यो दुनिया बाट टाढा जान मनत थियो तर पनि

पाउन त पाईयो मानिसको जिन्दगी,अर्थ हिन छ कहाँ गएर अन्त्य हुने हो ठर ठेगान बिहिन छ जुन दिन पृथ्वीमा पाईला टेकियो,त्यही दिन देखि

चुनाव आयो चटारो छ जनतालाई प्रचार प्रसार गर्न साह्रो छ जनतालाई ठुला नारा लाउदै भोट माग्न हिँड्छन्

मुटु भित्र छुरी चल्दा पीडा हुँदो रैछ वेदनाको आगो बाल्दा पीडा हुँदो रैछ सारा जीवन सक्के जस्तो लाग्दो रैछ

कति राम्राे सुन्दर मुहार हेरिरहुझै गरि आयाे बसन्त कहिले ल्याउला ओठमा हासाे भन्दा भन्दै ल्ययो बसन्त मान्छेकाे जाँगर र मनमस्तिष्क मात्रै नभई जताततै छायाे बसन्त

एक दिन त्यो झलक आउने छ एक दिन त्यो चिसोपन छाउनी छ कति बाचुला र? म एकदिन मर्नु नै छ

तिमीले छोडिदिएको त्यही हजारौ घाउ छ तिमीले बिर्सिसकेको त्यही एक सम्झना छ हजारौ घाउमा बार-बार तिम्रो घृणाको गुथ्थी छ

तिम्रो लागि सङ्घर्ष गर्दैछु आमा आजपनी दुःख सँग लड्दैछु आमा लडाउने प्रयासमा हजाराै छन यहाँ

को छ जिवन्त कस्को छ भर, आमा हजुर बिना खुशी हुन्न होला बनाएर घर, आमा हजुर बिना हजारौं लाखौंको भिड्मा हुन्छु र पनि हजुर नहुदा,

बुझ्नै नसकिने समयको आफ्नै मनोमानी छ समय सङ्गै दुनियाँ पनि हेर यो बेइमानी छ तिमी भन्छेउ लैजाउ मलाई सम्हालेर राख,

प्रिय तिम्रो त्यो मुहार मलाई भुल्न सिकाईदेउ प्रिय तिम्रो त्यो प्रहार मलाई झेल्न सिकाईदेऊ म पनि तिमी जस्तै माया भुल्न सकुला कुनै दिन,

आउ प्रिय हामी मिलेर, पुरै यो जमिन रसाउनु पर्छ सगरको तारालाई एकएक गन्दै,भुइँ खसाउनु पर्छ रहर बनेर आउनेछु म, बहारलाई खोजेर ल्याउनेछु तड्पेको मन धड्केको मुटुमा, खिल भसाउनु पर्छ !!

कहिले सपना बनेर आउँछन् ,कहिले पीर बनेर आउँछन् तिमी सँग बिताएका पल, आँखामा तीर बनेर आउँछन् तिमीले दोबाटोमा रुवाएर छोडेको वर्षौ ,भैसक्दा पनि

कोईलिको आवाजले भक्कानियो मन बेस्सरी आजकल किन चल्दैछ मुटुको धड्कन बेस्सरी अतितका ति पलहरु जब भुल्न खोज्दै जान्छु

ऊ संगको मेरो मिलन,अलिकति छोटो थियो संगै बस्न नपाउने,तक्दिर दुबैको खोटो थियो नजिक जाने हिम्मत छैन,आखिर ऊ मेरो हैन

संग संगै यात्रा गर्छु भनेर, किन कदमलाई मोडेर गयौ कालान्तर सम्म नपुग्ने सम्बन्ध,किन फेरि जोडेर गयौ म संग बदला लिनु रहेछ,जानी-जानी चोट दिनु रहेछ

परदेसको यात्रा धेरै टाढा रहेछ सानो जिन्दगीको जात्रा धेरै रहेछ नत्र पछारेको रहेछ यो दुनियाँले

आफ्नै सोचाइको भुमरीमा परिरहेछु जिउदो लास भै म पलपल मरिरहेछु ढुंगा पुज्न पनि धन चाहिने जमनामा

सादानै ठिक छ न कि जीवन तरवारमा राख्न मन छ झुपडी नै किन नहोस् बा-आमालाई घरबारमा राख्न मन छ औंला गन्दै हजारौं सपना बुनेर बसेका छन् मेरा बा-आमा

हेर्दमा राम्रो मिठो-मिठो मुस्कान मन्द गरि दिए जति पिडा भए पनि जिन्दगी आनन्द गरि दिए,

सम्झाउदा सम्झाउदा पनि, नमान्दा म आमाकाे त्याे हातकाे कुचाें कहाँ कहाँ भुल्न सक्छु र।

आज भोलि बोल्नै छोड्यौ भन्देउ न किन हो मनको कुरा खोल्नै छोड्यौ भन्देउ न किन हो।

तिम्रो दिलको कारागारमा थुनेर त हेर जुनि जुनि दिनेछु साथ चुनेर त हेर तिम्रै बारे कुरा गर्छन यि मेरा ओठहरू

बुढेसकाल सम्म तिम्रो साहारा यसरी बन्न सकुँ तिमीले प्यारी भनेछौ भने मैले प्यारा भन्न सकुँ ईश्वरले साथ छुटाउदैन

अब मलाई बिर्सी देऊ भन्थी जाने बेला हरेक रात कोल्टे फेर्दा सम्झिन बाध्य पारेर गई आफू गन्तव्य र मलाई यात्री बनाएर गई मोरिले बन्धकी पनि आफ्नै यादहरू राखेर गई।

तिम्रै नजिक आउने बहाना मिले हुन्थ्यो, यसमाअलिकति तिम्रो पनि चाहान मिले हुन्थ्यो प्रेममा यो दुनिया जल्छ मलाई थाहा छ

जनतामा अलिकति खुसी छर्न मिल्दैन र तिमी केही कदम आघि सर्न मिल्दैन र महिनावारी प्रकृतिक देन हो थाहाँ हुदा हुदै के यो रातो कर लाई माफ गर्न मिल्दैन र

मेरो सानो घर छ अटाउछौ भने आउ दु:ख पिडा आधा घटाउछौ भने आउ जे जस्तो हुन्छ सानू हाँसीहाँसी बाँचौला

यो खोला नाला अनि बगर अचम्म लाग्छ देखेर आफ्नो अनौठो रहर अचम्म लाग्छ म हिडिरहे यहाँ बाटो बिराए झै गरि तैपनि |

एउटै भुगोलमा बस्छन् अनि वारी र पारीमा भिन्नता गर्छन् सबै समान भन्छन् अनि पुरुष र नारीमा भिन्नता गर्छन् जतिसुकै बाहिर नारी हक र अधिकारका कुरा गरेनि।

ए,मन एक बारको जिन्दगीलाई,भार नबनाउ उसै पनि घाइते छ मेरो मुटु, चिरफार नबनाउ समर्पण गरि सकेँ,जिउँदो लास सरि मरिसकेँ

गरिब निमुखालाई पनि घर बार दे सरकार कित हामीलाई गोलि हानी मार दे सरकार हामि पनि यही देशको नेपाली नागरिक हौँ

कोही भन्छन् जसो तसो,अब नेता बन्नु पर्छ नाकको कालो पुछीवरी,सफा सेता बन्नु पर्छ

मान्छे बिनाको घर उजाड देख्दोरहेछ चरी बिनाको गुड उजाड देख्दोरहेछ छोडेको झुपडी किन नहोस् आफ्नो घर

दुखहरु बगाउने कहिल्यै छाल आएन खुसीले धपक्क छोप्ने त्रिपाल आएन यस्तो आलु जस्तो जिन्दगी जिउन पर्ने

कोही गरिब होला आफ्नो ठाउँमा ठिक छ किन हेप्नु पर्यो र कसैले कसैलाई कोही राजा होला आफ्नौ ठाउँमा ठिक छ

जात भात सोधुँ भने,थरै छैन पिरतिको स्थायी ठेगाना सोधुँ भने,घरै छैन पिरतिको जे जे पर्छ टर्छ मलाई,मैले हिम्मत जुराई सके

एउटा गजल तेरो लागि जरुर अवश्य लेख्छु। बेहिसाव कागजमा तेरो कसुर अवश्य लेख्छु। फुटेर गए सबै तेरा बालापनका खेलौनाहरु

जसोतसो गर्नु छ नत पाउनु छ न त केहि गुमाउनुनैछ तर पनि जिन्दगी जसोतसो चलाउनु छ ।।।

मलाइ यो बाटो भएर अब सफर गर्नु छैन । र, यो चौतारीमा थकान मेटाउनु पनि छैन ।

विरपूर्खकाे रगत जादैन खेर उपचार गरौला, सत्रुहरुकाे व्यवहार हेरि उपचार गरौला।

मानौ या नमानौ जीवनको यो सत्य भन्नै पर्छ अघिपछि जेहोस् सबैले दिन या रात त गन्नै पर्छ घमण्ड र राग बिना यो हाम्रो देह चलेकै त राम्रो

सुत्न मनै लाउन्न घरको ऋण बढेर आश गर्दैछन् बा आमा छोरा पढेर

यो ज्यान लाई मस्त निद्रामा सुत्ने ओखति पिलाउन मन छ मन भित्रका सबै बिबादहरु लाई न्याय दिलाउन मन छ सुन्नमा आएको छ स्वर्गमा सबै ईच्छा पुरा हुन्छ रे

भन्दैछिन् मेरी उनीले मेरो ध्यान दिनु पर्छ भनेर आजीवन सम्म मलाई तिम्राे ज्यान दिनु पर्छ भनेर एक रथ का दुई पाङ्ग्रा जस्तै बनौला भन्छिन्

राजनैतिक संस्कार को परिवर्तन ,हुन जरुरी छ सार्वभौम संविधान काे जतन, हुन जरुरी छ जनता हित विपरीत काम गर्ने नेता को

किन हाेला जस्कोनी बिश्वास लाग्दैछ अचेल आफ्नै मान्छे पिठियुबाट छुरा ताक्दैछ अचेल भन्न त भन्थेउ तिम्राे पिडा नी मेरा पिडा भनेर

मुसाले नि आन्दोलन चर्कायेर हैरान पार्‍यो खुल्ला मञ्चको भाषणले थर्कायेर हैरान पार्‍यो जनतालाई चिल्ला गफमा भुलाउन बाकी थियो

जस्तो आएकी थिई, त्यस्तै फर्केर गै, छेऊमै नपरी ~~ऊ सिधै ~तर्केर गै !

आफ्नै भन्नेको भर छैन, बाहिरको हरुसँग सम्बन्ध गाँस्न मन लाग्दैन, पीडा छन् छैन कसलाई के थाह

भेटेछ गुलियो कतै, मेरो अमिलो बिर्सियो संग्ल्याइदिनु अघिको ~धमिलो बिर्सियो हे कुरूप अवगुणी, छद्म भेषि मानवाकृति

भए पनि तपाईं यो ठाउँको वजिर जानू पर्नेछ नठड्याउनुस् बेकारमा ठाडो शिर जानू पर्नेछ धनी भएर धनको अहम के'का लागी गर्नुहुन्छ ?

मनमा सधैं हर्षुलास कहाँ हुन्छ र? समय पनि एकनास कहाँ हुन्छ र? आउँछ,लुट्छ दिल रित्तो बनाउछ

भेटेछ गुलियो कतै, मेरो अमिलो बिर्सियो संग्ल्याइदिनु अघिको ~धमिलो बिर्सियो हे कुरूप अवगुणी, छद्म भेषि मानवाकृति

प्रितीको गीत लेखुँला म संगीत भरेर गाइदिनु, मन फुल टिपेर दिउँला माला गाँसेर लाइदिनु समय वहने जीवनको उकाली ओरालिहरुमा

नाम थर थाहा छ घर थाहा छैन का गएर खोजु ? प्रेमी हुने रहर थियो ,स्वकारीनौ अब के भएर खोजु ? सुरुम्मै माया गर्दिन भनेको भए हेर्ने थिएन तिमिलाई ,

तिम्रै यादमा आँखा टलपल हुन्छ र पो रुन्छु यो मन तिमी बिना एक्लै हुन्छ र पो रुन्छु । खै तिमि नभए के हुने होला मेरो जीवन

घाइते थिए मुटुलाई सिउन बाध्य भए टाढा हुँदा आफन्तनै जीउन बाध्य भए जिन्दगीका चोटहरु बल्झिदिंदा आज भोली

तरिसके खोलानाला पुलको के मतलब सत्यतामै लुकिराछ भुलको के मतलब धेरै हुन्छन बगैचामा मस्ती गर्नेहरु

म मर्दा मेरो घरमा मलामी भई आइदिनु।। लास जल्दा आगो,आँसुले निभाई दिनु।। दुनियाँ ले तिम्रो र मेरो कुरा काट्दा

कुरा छ नेपाली को शान मान सम्मानको! हुन्छ दैनिक आन्दोलन ढुङ्गा हानाहानको! म नी लड्छु चुनाव अब!

ऊ गरिब हो ! एक धर्को लुगा छैन उसको शरीरमा बरु ढुङ्गालाई ओढाएका छन् ओढाउनेले मन्दीरमा दया गर्नेहरू'ले पनि त, दया बे'ठाउँमा गर्दा रहेछन्

यो हृदयको घाउ पुर्ने मलम तिमी थियौ ओठको खुसी आँसुको गम तिमी थियौ छोडी गयौ आज मलाई एक्लो बनाएर

अर्काकि श्रीमति उडाउनेलाइ माया ममता के थाहा घरपरिवार छोडेर बिदेशमा हुनेलाइ दाया बाया के थाहा

यहाँ चलिरहने प्रहरको स्थिति नबुझेपछि हो कसरी हिड्ने सफरको स्थिति नबुझेपछि हो मान्छेहरूको घरबार त्यसै कहाँ भत्किन्छ र ?

उमेर गयो बैँस गयो ढल्कियो मेरो जवानी अझै पनि साइनो गास्न मन्दिनौ ए बैमानी सपनी मा सगै हुन्छौ दिनमा खै कता जान्छौ

सुटुक्क डकुमेण्ट लेउ काम बनिहाल्छ । बसिराख मेरो छेउ काम बनिहाल्छ ।

आज फेरि पिरथीमा झेल भएको छ सोचेभन्दा धेरै ठूलो खेल भएको छ जुन गाडीमा जिन्दगी भर सवार गरौ भन्थे

जहाँ'जहाँ पुग्छु म! उतै सहभागी रहन्छ मेरो निमित्त आफ्नो खुसी त्यागी रहन्छ म उसको हुँन सक्दिन उसलाई थाहा छ

हेरुन् सबले भनि जग्य, आँगनमा राखिन्छ, जाने मान्छेलाई छेउमा हैन, मनमा राखिन्छ, देखाउने संसार उनै त हुन्, हामीलाई जिन्दगी सिकाउने,

थोरै भएपनि चाहनाहरु प्रत्येकदिन साँच्दै गर्छु केहि नयाँ सपनाहरू पनि जहिले बुन्दै गर्छु आहा जिन्दगी !

थाहै हुन्न बस्छन् बजिया कुरि राखेर हेर्छन् होला मुर्दाहरु माथि बाटै धुरी राखेर दिउँसै हिड्न मुस्किल भयो दिदी बैनीलाई

आधा आधी जिन्दगि नै जीउने भाछु अचेल !! खै कसको याद ले हो शब्दहरु लेख्ने भाछु अचेल !!

प्रेमको आदर प्रेमलाई प्रेमले, चुमेर गर्नु प्रेमको पुजा प्रेमिसंग प्रेमले, झुमेर गर्नु

म मर्ने बेला मा छुने एउटा साथी छ । अङ्गालाे टासी,रुने एउटा साथी छ ।। जवानी मै कालले छोपी मलाइ लादा ।

मन्दिर छ मस्जिद छ उ त्यो चोक नीर उभिएको शाहीद छ उ त्यो चोक नीर !!

पाखा पारिन्छन् गर्नेहरु, नगर्नेकै सान हुन्छ जहाँ पनि टिकीरहन, ठूलाकै यशोगान हुन्छ विकृति जति झाङ्गिदै गए, सत्यता उति नाङ्गिदै गए

घाटिमा दुबोको माला भिरेर गई शुभ बिबाहा लेखेको गेट बाट छिरेर गई के भनौ र धोका दिने लाई

उपाहारमा प्रेमकथाको , किताब लिएर आउँछु पर्ख यसपाली एउटा छुट्टै ,प्रस्ताब लिएर आउँछु भेटेर एकान्त्मा भन्नू छ मनमा गुम्सिएका सबै कुरा

आजभोलि रुप भन्दा मनको रोजिमा छ भनीदिनु ! धनि त होईन दुई~चार सय गोजिमा छ भनिदिनु !!

परेली मै रोकियो आँसु खस्न नसकेर ढोका बाहिरै अल्मलिएँ पस्न नसकेर छाेडि गइन प्रियसीले नाता सबै तोडि

सुन ए प्रिय तिमीलाई हँसाउन मन छ, मेरो यो मुटुमा तिमीलाई टसाउँन मन छ, कसैको साथ विना त गाह्रो रैछ जिन्दगी

भन्न त भनेँ भुलिदेऊ मलाई चाहिँदैन तिमि भनी ।। कहाँ सक्छु र मैले तिमी बिना मुस्कुराउन पनि ।।

हुनेछैन काेहि भन्दा कम आनन्द लिन्छु चिल्लो बाेलिमा ढाँटेर हरदम आनन्द लिन्छु जनता बाहेक प्नजातन्त्रमा कसले दुःख पायै र

विल्कुलै एक्लो छु कसैको साथ छैन, दुःख पोख्न कोहीसँग मेरो बात छैन, भोग्नेलाई मात्र पीडा थाहा हुन्छ हजुर

आँशुहरु मात्र दियौं पिउन सकिन कि...? यादहरु मात्र दियौं जिउन सकिन कि...? यति पिडा शत्रुले नि दिदैन आफ्नै बनेर दियौं

पीडा-वेदना जोगाएर, मेरा ती खुशी फाँसी बनायौ राजधानीमा अरु राखी, सरुवा मलाई काशी बनायौ नियत तिम्रो बुझिएन, मायाले यति त डुबिएन

कहिले आउनुहुन्छ बाबा घर,उ सोध्दै थियो बिदेशमा लाग्दैन र हजुर डर, उ सोध्दै थियो भोकले सताएरै निन्द्राको गोली खादै गर्दा

खै कसरी ठिक्क पारी गोहीको आँसु झार्नी ले बाबू सोना भन्दै आइ दिलमा छुरा हान्नी ले, न घर न घाट को पारी अलपत्र छाडी गै

मन खोलेर हरेक पीडा, एक अर्कामा साटौं लाग्छ जिन्दगीका हिउँद-बर्खा, सँग-सँगै काटौं लाग्छ सोचे झैं त हुन्छ हुन्न, निष्ठूरे मन छुन्छ छुन्न

घर जग्गा गाग्री ताउला राखेर बन्धकी सकियो उकास्छु भन्दा भन्दै बाबाको जिन्दगी सकियो

सुनेको थिए कतै यो कर्ममाथी विश्वास गर! कर्म गर्दै जीवन सिदियो अब के को पर्नु भर!! जाँदा भरेर गएको झोला आउदा रित्तो हुँदा!

यो जिन्दगीको कलम थमाइसकेछौ। हासि हासीं अरूसंग रमाइसकेछौ। आज धेरै पछी थाहा पाउदै छू म ।

झुटो बोलेर कसै लाई ढाट्न आएन् । कसैको कुरा पछाडि काट्न आएन् ।

म हाँस्दा तिमीलाई लाग्दो हो कति खुसी छ भनी तर। आँसुलाई हाँसो ले लेपन् गरी

जब तिमिलाई देखे मुुस्कानको गोलिले मार्यो तिम्रो नजिक आइ परिचयमा मीठो बोलिले मार्यो

गरिब कहाँ जाउन धनको मनमानी आएपछी ओत लाग्ने ठाउँ छैन पानी आएपछी

संसारमा सबैभन्दा महान,हुन बा आमा जिन्दगीमा खुसीको सान,हुन बा आमा सन्तानको लागी आफ्नो सुख त्याग् गर्ने

बेहाल भयो जिन्दगीमा हाँसो सबै लुटिए पछि बाँच्न सधै गारो भयो आफ्नो ले सात छोडेपछि

म कृष्ण उनिलाई, राधा बनाएको छु विचार उच्च जीवन, साधा बनाएको छु

कतै बैगुन त कतै गुन भेटिन्छन !! कतै गुलियो त कतै नुन भेटिन्छन् !! यहाँ कस्को विस्वास गर्नु र खोइ

दुःख मा सहरादिने हात पाएन मैले माया गर्दा पनि तिम्रो प्यार पाएन चोट दियौ घाउ दुख्ने बनाएर गयौं हो

मेरो कारणले कसैको दिल नदुखोस् मेरो कारणले कसैको शिर नझुकोस् मेरो दिल त उन्को माँयाले लपेटिएको छ भगवान

दीन प्रतीदीन प्रेमको दलदल मा भासीदै थीए प्रेम को गम भइ उस्को मन मा टासीदै थीए त्यो मन ,यो मन एक अर्कामा गासीदै थीए

गर्छु माया तिमिलाई नै भरपुर,भन्नेले सम्बन्धलाई नपार्नु चकनाचुर,भन्नेले माफी माग्दै बिहेको निम्तो पठायो

सूर्य को प्रकाश होइन चन्द्रमा को छहारी भए पुग्छ भन्थी धनी को माया चाहिँदैन तिम्रो माया भए पुग्छ भन्थी के भयो उसलाई गरिबको माया कम भयो धनी खोज्दै छरे

मेरो पार्थिव शरीर आर्यघाटमा सेलाउदै गर्दा तिम्ले त्यो मृतशरीरमाथि पुष्पार्पण गर्दै गर्दा थाहा छैन रुनेछौ या हाँस्नेछौ मलाई सम्झेर

यहाँ त सास फेर्नलाई हावाको अभाव छ खुट्टा टेक्ने जमीन, पिउने पानीको अभाव छ मेरो पनि जिन्दगी बेहाल नै त भइसक्यो

आफ्नो भन्ने तिमी,पराई भयौ आज एक्कासी बिचमै,हराई गयौ आज माया गर्ने अर्कै,भेट्यौ होला तिमिले

बलात्कार,हत्याहिंसा हरेक दिन हुदैछ यहाँ मान्छे मानवता हीन हुदैछ मर्नुमा नै खुसी हौ,ए ! मरेर जानेहरू ?

अरुलाई दोष दिएर कसले के पाउँछ दुनियाँ लाई नानाथरी भनी कसले के पाउँछ साँचो बोल्ने सबै हराए यो दुनियाँमा

आमा तिम्रो माया भूलेको छैन आमा बर्थै बिरानो मुलुकमा मा डूलेको छैन आमा

मुस्कानलाई खडेरी लाग्दैन आँशुमा डढेलो लाग्दैन छाती चिरेर देखाए पो प्रेम

दिन्न दिन्न तिमीलाई केहि पनि काली आकाश को जुनतारा त्यहीँ पनि झारी गर्यो धात ठूलो तिम्ले पोहोर साल नै

'भाइबर' मा आमा तिम्रो बोली पठाउनु।। बोली सँगै मीठो माया घोली पठाउनु।। सक्छौ भने आमा बचपनको न्यानो काख।

कलम रोए अक्षर बन्छ कवि रोए कविता धनी मरे श्रद्धाञ्जली हुन्छ

खित्का छोडेर हास्नुहोस, चोट देखाउन हुन्न ! लुकिलुकी रुनुहोस बरु, खोट देखाउन हुन्न !! आफ्नालाइ दिनै परे फल टिपेर दिनुहोला !

असल मित्रहरू जीवनमा केवल दुई चार भेटिए जे होस् मैले खोजेभन्दा बढि नै मददगार भेटिए हजारौँ या लाखौँको भीडमा खोजि हेरेँ मैले तर

कोही लड्छ, उठ्छ र आखिर ढलेर जान्छ धोका हुन्छ त्यसैले मन मुटु गलेर जान्छ जल्ने र जलाउनेले भरिएको यो दुनियाँमा

आउनुु भेट्न लाई मरीन भने सँगै रमाउला आत्म हत्या गरिन भने अरे हजुर के भो र जिन्दगी हाँसेरै बिताउला

घडी हेर्दाहेर्दै त्यो दिन आउछ रात पछि फेरि बिहान आउछ ।। आज छन् भोलि सगै हुदैनन्

आफुले आफूलाई नढाट्नु अरु जे गरेपनि हुन्छ जो सँग पनि मन नसाट्नु अरु जे गरेपनि हुन्छ मन लागेको सबथोक गर खुशी खोज्नका लागि

तिम्रै सम्झनाले सतायो आज यादले तिम्रो तस्बिर छोएँ सानु समाल्न सकिन आफुले आफुलाई आशु ले परेली धोए सानु कोसिस गरे धेरै तिम्रो याद मेटाउन मैले पनि आज तर के गर्नु

मेरी प्रियालाई मेरो तस्बिर देखाईदिनु ! सक्छौ भने मेरो दु:ख पिर देखाईदिनु !! मायामा दिएको चोट सम्झी सम्झी यि,

महशुस गरेर हेर्नुस् जीन्दगी सजिलो लाग्ने छ सोँचेजत्रो छैन यो संसार फराकिलो लाग्ने छ सबै मान्छेहरू मतलबी नै हुन्छन् भन्ने छैन यहाँ

तिम्रो तस्बिर राखेको छु मैले यो ज्यान भित्र !! जस्तै ती यात्रुहरु टन्न भएजस्तै बिमान भित्र !! तिम्रो मुस्कान बाट ठहरै भएको महसुस गर्छु !!

दुई हातले ओतेर मात्र घर हुदैन कसरी भनेउ हामी गरिब को रहर हुदैन अन्तिमपल्ट भेट्न डाकेउ आउनै सकिन

काे सुन्ला खै यस समयमा घामले तालु पाेल्याे । कामै छाेडी कति दिन बिते घामले नै सतायाे ।। पीडा लाखौं नयनहरुले भन्न थाल्छन् सिकर्मी ।

पत्थर बाल्ने फलाम गाल्ने काममा पठाएर। आफू भन्दा दोब्बर उचाल्ने काममा पठाएर। रोजगारी त दिए कै छु भन्छ हाम्रो सरकार ।

प्रेम लेखिएको तीखो तीर भेटियो बेहोसीमा ढलेको शरीर भेटियो अस्पताल लगेर एक्सरे गरिहेर्दा

अनेक आशा बिस्वास अनि भरमा जादैछु।। जन्मेको सानो झुपडी अनि घरमा जादैछ।। कति आश परेको होला ती आमा-बा लाई छोराको

भई दिन्छ यो मन भित्र भतभत अचम्म लाग्छ !! मनमा उपस्तिथि भइ बेलबखत अचम्म लाग्छ !! कहिले हास्ने बनाउछ त कहिले रुने बनाउछ !!

पढेर मात्रै हँदैन अभ्यास पनि गर्नु पर्छ!! देशा केही नभएर विदेश तिर सर्नु पर्छ!! रूपको धनको कसैमा घमण्ड नगर्नुस्!!

हातमा लिएर मोर्ने दबाई चिट्ठी लेख्दै छु। आफुले आफुलाई गर्दै बिदाई चिट्ठी लेख्दै छु।

उनि सँग माया प्रिती साटेको याद आउछ सुख,दुखसँग ,संगै काटेको याद आउछ उनी र म छुटिनु बाध्यताको पल थियो

मायाको कुरा सुन्दा लाग्थ्यो मलाई साह्रै रमाइलो।। मेरो त थियो साँचो माया,उसको रैछ माया मैलो।। ऊ त रैछे मायाको खेल खेल्ने मान्छे, म त परे सोझो प्रेमी।

आमाले गर्ने जस्तो बास्तबमा प्यार कहाँ छ मान्छेबाट मान्छे बिक्री हुने व्यापार कहाँ छ आमा तिम्रो खुसिको लागि बेचिन तयार छु

पुरानाे गल्लितिर एउटा चाेकसङ्ग याद समेटिएका छन् हर थाेकसङ्ग अटुट नाता जाेडिएर बसिदियाे बरै

चाहिदैन मलाइ अब मायाको खेल खेल्नेहरु।। तिमी नै हौ सर्वस्व भन्दै मुटुमा छुरा ठेल्नेहरु।। पैसा र बैशको खेल रैछ माया भन्ने चिज यहाँ

जिउनु छ यहाँ एक मुठी सास फेरेर पनि गर्नु छ कर्म यहाँ कसैकाे खुशी हेरेर पनि यात्रा हाे जिन्दगी गन्तब्यमा पुग्नु पर्छ

म फूल तिमिलाई फूलको डाली बनाउछु तिम्रो भाई सालो, बैनी साली बनाउछु भयो धेरै भाउ नदेखाउ मलाई ए लुरि

जूनको बस्तीमा फूलको आगो लगाउने को हौ तिमी ? भोक निन्द्रा दिलको चैन भगाउने को हौ तिमी ? जून भनु जून होइनौ, फूल भनौं त्यो भन्दा नि राम्री

उपकार गर तिमी म माथी अत्याचार गर!! अरे तिम्रो मन्द मुस्कान छुराको प्रहार गर !! यो निर्दोषको दिल छेडन तिम्रा नजरहरुले!!

आज ठुलो भिरबाट झरे जस्तो लाग्यो बॉचेकै छु बाच्न के भो मरे जस्तो लाग्यो डुब्यो घाम तारा देखे मनको आकासमा

मेरो माया मुटुमा लुकाइदिनु तिमी मनको रिस सबै फुकाइदिनु तिमी। बरमाला लिएर आउछु पहिराउन

आमा काम गर्छिन् नगरी विश्राम, परिवार पाल्न। फुटाउँदै, यि चट्टाने ढुङ्गा तमाम परिवार पाल्न। दैवले`नी चोट माथि चोट थुपार्‍यो गरिबी देखेर !

सोधेभने मेरो हालचाल,मरिगयो भन्दिनु तिम्रो रङ्गिन सँसारदेखि,सरिगयो भन्दिनु। मैले मात्रै चाहे उनलाइ उनले मलाई नचाहेछि

मिचिमिची हात धुने बानी आहा कति राम्रो घर-आँगन सफा राख्ने नानी आहा कति राम्रो घर जतिकै आवश्यक छ चर्पी हाम्रा लागि

खुशी कहि पाइदैन आफैं छर्न सिक्नुपर्छ फिक्का यो जिन्दगीमा रङ भर्न सिक्नुपर्छ जिन्दगीले धेरै मौका कस्लाइ कहाँ दिएको छ ?

आगो हुँदा एउटा अर्को ,पानी हुनु पर्छ रिसाइहाले फकाइहाल्ने, बानि हुनु पर्छ रिसै रिसमा त जे पनि हुन सक्छ कान्छि

रगत र पसिना अनुसारको दाम मिल्दैन रोजे र खोजे जस्तो कहिल्यै काम मिल्दैन स्वदेशमा रोजगार नहुँदा हामी युवाहरुलाई

शितल छाँया दिने वर पिपलु खोज्दै छु मैले दु:खको भारी बिसाउने चाैतारी खोज्दै छु मैले मलाई माया गर्ने आफन्त, साथी धेरै भेटे

चोखो मायाको पवित्र बन्धन टुटाएर गई मेरो कोमल मुटु टुक्राटुक्रा गरि फुटाएर गई चोट खप्न नसकी बेहोश भई ढलेको के थिएँ

गोरो-गोरो मुहार उसको सफा सेतो हिउँजस्तो मलाइ लाग्यो उसैसंग लाखुँ जुनी जिउँजस्तो मलाइ त उस्कै माया लाग्न थाल्यो आजभोली

आमा भन्दा पनि प्यारा सासू भैसके ती त जिब हैनन सबै मासु भैसके नरोउ भनी फकाएर दुख दिनेहरु हो

यदि मैले लेखे भने म किताब लेखिदिन्छु। तिमिले दिएका हरेक चोटको हिसाब लेखिदिन्छु। तिमि बदनाम हुन्छेयौ भनेर मात्र चुप छू प्रिये

निदाएका तिम्रा परेलीहरु बिउझाइदिए यसैगरि। प्रेमको अविरल बर्षातमा मलाई भिजाइदिए यसैगरि खोट र त्रुटि त होलान् कति कति म भित्र

फूल रोपेकी काडाँ भई पलायो त म के गरु ? आफ्नै सम्झे त्यहि मायाले जलायो त म के गरु ? बन्दै थियो मायाको घर , अनायासै हुरी चल्यो..!!

उकाली पछि ओराली मैदान हुने रहेछ हरेकको फरक फरक गणित हुने रहेछ मृत्यु अघि नै जीवन जान्न पाए आहा कस्तो

म कस्तो मान्छे उ उता जान्छे मेरो मनै लान्छे म त तिम्रो होइन भन्छे । म कस्तो मान्छे न त उ भनेको मान्छे अपरिचित संग खान्छे

जगतमा उझ्यालो छर्ने उदित घाम हो शिक्षा ज्ञान,अनुभव,चेतनाको अर्को नाम हो शिक्षा न कसैले चोर्न सक्छ न त लुटिन्छ नै

मेरो तिमीसंग बात नमिलेर हो कि उजाडदै छेउ प्रित जात नमिलेर हो कि कसम खान्थ्यौ नछुटिने सयौ जुनि तर

पिपलुको छेउमा साच्चै वर चाहिन्छ जीवन काट्न एउटा झुप्रो घर चाहिन्छ ! पुर्खाले नै चलाएको चलन हो कान्छी

सडक भरी मुटुहरु मैले दुखेको देखे॥ मेरै अघि र मेरै पछि दिल टुटेको देखे॥ दोपहरको धुपमा बुढी आमालाइ भेटे

काली धेरै पाए के भो गोरी पाइएन आफुसंग ठिक्क हुने जोरी पाइएन निश्वासिदै बाँचिरहे एक्लै आजसम्म

त्यो दिन मेरा लागि निकै खास हुनेछ तिमीलाई पनि थोरै हर्षको आभाष हुनेछ साथिहरु बटुलेर मिठ्ठो भोज खुवाउनु

खरायो किन कछुवा कमजोर सम्झन्छ किसान किन हलो जुवा कमजोर सम्झन्छ आज सम्म यसमै जीवन चलाउदै छ तैपनि

शरिर मरेर गए पनी, मर्दैन यहाँ आत्मा। आज एक्लाे भएछु म,कोही छैन्न मेराे साथमा। गर्न सकिरहेको छुइन केही,आफ्नै जन्मभुमिमा।

न गरिबको जात हुन्छ न धनीको आकार हुन्छ । त्यसैले त म भित्र सबैलाई समान प्यार हुन्छ ।। अरे यार काटे सबैको रगत रातो नै त हुन्छ नि ।

कहाँ भौतारी रहेको छौ मायाको तलासमा । यो न पाउछ धर्तीमा न पाउछ आकाशमा । कसैसंग सच्चा माया गरेर त हेर।

दैनिक जसो नारी माथि दुर्व्यवहार सुनेको हुन्छु ! उनैको प्रयोग गरि गरेको व्यापार सुनेको हुन्छु ! गरिदेउ उनीहरुको ईज्जत अनि हुन्छ कम नारी हिंसा

भावना हिजोआज खै किनहो सारै सस्तो भाछ जिन्दगी पनि अनौठो खै कस्तो कस्तो भाछ यो प्रेम भन्या चिज पनि सारै अचम्मको रैछ बाजे

मैले ढुंगा ढुंगामा तिम्रो नाम लेखेर आएँ तिमीसंग मेरो नाम खुलेआम लेखेर आएँ भन्थ्यौ हाम्रो जोडी राम सीताको जस्तो

कहिले शीत बनेर, कहिले झरी बनेर । झर्छन आशुधारा, अनेक थरी बनेर ।। यो धर्तिमा पाइला, टेकेको दिनदेखि।

अब फोन र म्यासेज आउला भन्ने आस पनि छैन ! नजर बाहिरको मान्छेको विश्वास पनि छैन ! उ त अन्तै तन,मन,बचन साट्दै होली

हिड्दा हिड्दै बिच बाटो मा छोड्यो नभन्नु। चल्दा चल्दै घुम्ती मै साथ मोड्यो नभन्नु। सहयात्री बनी केही खुसी दिन आको थिए म।

तिम्रा लागि सधै यो एक्लो ज्यान काफी छ जता मर्यो उतै चिहान पनि काफी छ नसोच आधा रात ढल्क्यो आज पनि

एक भिन्न जिन्दगीको पाटो आएपछी अल्मलिए बिचतिर दोबाटो आएपछी चोट सहन सकिएन पग्लिएछु म त

"जिवनमा ठक्कर खाएको पनि धेरै भयो एकतर्फि माया लाएको पनि धेरै भयो मायाको चक्करमा बसेर टोलाई यादमा

उ ठुलो पहाड म सानो तील भएपछि यादहरु नै मुटु घोच्ने खिल भएपछि अस्तव्यस्त यो जिन्दगीमा के के हुने हो अझै ?

सधै हजुर भन्नुहुन्छ, "आनन्द धनबाट मिल्छ।" म भन्छुँ, "सम्झिए आनन्द बचपनबाट मिल्छ।" यी आफन्तले त हो मा हो मात्रै गरिदिन्छन् यार

तस्बिर माथी फुलको माला हुनेछ । जब देख्नेछौ मात्र हाडछाला हुनेछ । त्यतिखेर आकाश खसेजस्तो लाग्ला तिमीलाई

सबैतिर हुरी वतास चलाएर जाऊँ जाउ प्रिय यो जिन्दगी ढलाएर जाऊँ जीउदो लास हुनभन्दा मरिदिन्छु अब

लुट्नु सम्म लुट्यौ नेपाल आमा रूदैछिन। गरिब जनता चुट्यौ नेपाल आमा रुदैछिन। जस्ले कुर्सीमा पुर्याए तिनिहरुलाई भुलेर।।

एक भाईले अर्कोलाई काट्दा कहाँ थिस हांसाे खुसी सँग अाँसु साट्दा कहाँ थिस तेराे त नाम मात्रै शान्ति रहेछ केही नदेख्नी

मलाई लाग्दैन एक्लै निद्रा प्रिय तिमी सपनी मा आउने गर । कति झुकाउछेउ शिर तिमी नजर संग नजर मिलाउने गर ।।

मैले भनेको उस्ले केहि मान्न सकिन । जरूरी मेरो उस्ले केहि जान्न सकिन । भन्ने गर्छि छुटे पनि याद गर्छु हजुरलाई ।

सम्झनालार्इ अब लगिदेउ मायाँलु तिमिले साँचेर ! जानिनजानी मायाँ बसेको मुक मिलनमा हाँसेर

धाउन थाले जानी नजानी भट्टी पसल भित्र। देखे पछि दिलकी रानी भट्टी पसल भित्र।

तिब्र रुपले देश विकाश हुन दिन्छु भन्नेहरु । फलाममै सिमित छन् सुन दिन्छु भन्नेहरु ।। हेर साथी ब्यावहारमा मरिसके सबै आज ।

नबस अब प्रदेशमा आउ भनेकी छे ! दिन रात यसरी न तड्पाउ भनेकी छे !! मङ्सिर त गयो बरै बैशाख भन्दा पहिल्यै !

जनताले कर तिरेको पैसा पार्टी कार्यकर्तालाई दान दिन्छौ । जनता भन्दा माथि पुगें भनेर अति नै सान दिन्छौ ।। जनताले हाम्रा माननीयहरुलाई भोट दिएर ठाउँ दिएका थिएँ ।

तिमिलाई विर्सिनु असम्भव कुरा हो तिमिलाई विस्वास छैन भने अलग कुरा हो जहिले सँम्म छ साँस तिमिलाई सम्झीन्छु

उस्को खुसीमा छायाँ भर्ने बादल रैछु कि ? बिना सुरताल आवाज छर्ने मादल रैछु कि ? माया छैन तिम्लाई सधैं उसले भन्दा पनि

प्यार मा कसैले मन तोडी दिन्छ । दोस्ती मा कोही भरोसा तोडी दिन्छ ।। जिन्दगी जिउन त गुलाब बाट सिक ।

बाघको जस्तो कम्मर तिम्रो, चाल छ गजबको । एकै मुस्कानले फसाउने तिम्रो, जाल छ गजबको ।। भगवानले तिमीलाई कुन माटोले बनाए कुन्नि ?

धक लागे जस्तो भाछ, डर लागे जस्तो भाछ फेरि तिमितिर आउने रहर लागेजस्तो भाछ !! यस्तो एता मात्र हो कि, त्यता पनि हुन्छ भन !!

हेर हाम्रो देशमा धेरै भष्ट्रचार भाको छ नेताको जित अनि जनताको हार भाको छ । त्यै पनि अझै मौन बस्दैछन् जनता

अनुहारमा पिडादायी हॉसो हो यो जीवन कसैलार्इ दिनुपर्ने नासो हो यो जीवन पटकपटक मर्दा पनि आँखिर बॉच्नै पर्ने

चिसो हुदा तातेको मन तातोपनले सेलाइदिन्छ, बिहानिमा खुलेको चेत घामसँगै बिलाइदिन्छ। सपनामै भुल्छ मानिस यमराज नभेट्दासम्म

के के फेसन गर्छन यहाँ खालो लगाएर, नाङ्गो सरिर देखाका छन टालो लगाएर । अझ त्यो टालो पनि, किन लगाउनु र !

मेरो मायाको संसारमा कसैको जरुरी चल्यो । रमाउदै थिए , आसुहरुको किन उजुरी चल्यो । जिवन हासो मात्र होइन रुन पनि हो भन्थ्यो सबेैले

सास र शरीर रहुनजेल छोएर माया गर । जब म नै नरहेको दिन रोएर माया गर । दिएको थियो कुनैदिन उसैले लग्यो भनेर ।

प्रेमी हुँ म प्रेमकै रितमा रमाउँछु । सच्चा हृदयले गरेको त्यो प्रितमा रमाउँछु ।। म हार्नुमा कुनै पिडा छैन मलाई ।

सँगै बाच्ने सपना साकार पार्नेछु सानू जसोतसो परिवारमा छाक टार्नेछु सानू हासि खुशी साथ रम्नु मन भयो साक्षी

अफैसंग जुधेर मरिन्छ क्यारे जिन्दगी नबुझेर मरिन्छ क्यारे मलेसिया आए सपनाहरू खोज्दै

असम्भव धर्ती र आकाश, जोड्न खोज्छ्यौ तिमी । पूर्व भन्दै पश्चिम पाइला, मोड्न खोज्छ्यौ तिमी । वर पिपल साक्षी राखी गरेका प्रतिज्ञाहरु जलाई,

उर्लेर आयो रे आँसु, तर पीडा बगाउन सकेन । भयो रे आँसुकै वर्षा, तर खुसी जगाउन सकेन । पीडा पनि सगरमाथा जस्तै अटल पो रहेछ,

हिजोसम्म तिम्रो भनी बाचा कसम गर्ने ले तिम्रो बाहेक अरुको हुने छैन भनी मरी मेट्ने ले आज मलाई बेहोस बनाई बिष पिलाई अरुसँग गई गरिबको झोपडीमा बसी चोखो माया गर्थे किन निष्ठुरी भई

पराईलाई मनको राजा चुनेर गई उसैको लागि फुल माला उनेर गई यस्तै छ समाजको कुरा काट्ने चलन

मान मिलोस तिमीलाई समाजमा सम्मान मिलोस !! सुख सान्ति सम्पतिको तिमीलाई बरदान मिलोस !! हरेक चाल चाल हरेक कदम कदम हरूमा तिम्रो !!

यहाँ राम्रो गर्नेहरुको लागि गाली गर्ने पनि छन् यहाँ नराम्रो गर्नेहरुको लागि ताली बजाउने पनि छन् यो दुनियाँ बुझी नसक्नु दोधारे र स्वार्थी छ

खुशी हुँदा मनै बाट प्यारको कुरा गरौं मन भित्र पिडा हुँदा यारको कुरा गरौं । सम्बन्धले बनाएको बारको कुरा गरौं

बोलाइयोस हरक्षण तर उसको तस्बिर बोल्दैन बेचैन छ मान्छे यहाँ तर तक्दिर बोल्दैन थाहा थियो भने भाग्य रेखा आफै कोर्थे होला

यो सब जानी-जानी गर्दैछु ! थाहा छ बिलकुलै नोक्सानि गर्दैछु!! फुलको ब्यापार ओरालो लागेपछि !

भन्नेले भन्छ रस आफ्नोमा हुँदैन परकोमा हुन्छ, जब उत्सुकता मेटिन्छ र भन्छ हैन वरकोमा हुन्छ ! टिनको छानाले महल हेरेर खुसी छ भन्दो होला ,

बात मनपर्यो अनी, साथ मनपर्यो। माया नै मायाको, खात मनपर्यो। स्वर्णिम सपना बिर्सिएर, सुन्दर महलको।

आफ्नै साथिसँग पनि जुधुम् छ कसैलाई । छानीछानी वासना सुघुम् छ कसैलाई ।। पढ्नभनि पाठ्शाला आएका रे विद्यार्थी

जानियो धेरै, किताबमा समाबेश भएर! श्रि राम बनबास, पिताको आदेश भएर! कठिन थियो भोगाई, चौध बर्ष बनबास!!

मन्दीरमा कुँदीएको आकृती अश्लील छ फिल्म अश्लील, पत्रीकाका पाना अश्लील छ शहरका चोक चोकमा पोष्टर अश्लील छ

हुरी बनेर आउन यादहरु तर तिमी नआउनु, नयनबाट झरुन बर्षातहरु तर तिमी नआउनु ! बगाउन सक्छु आफुसँगै बाढि आएको बेला

जहाँ अति सुन्दर नदि नाला र ताल भेटिन्छ उकालै उकालो हिड्दै जाँदा हिमाल भेटिन्छ तिमी सानो छ भन्दै एटलासमा खोजिरहेछौ

समस्या नभए समाधान कसरी होला! ऊमंग नभई घमासान कसरी होला ! बिच बाटोमै बस्दा पूगिदैन गन्तव्यमा!!

सयपत्रीको माला लगाई मनाउनु होला तिहार, दिदीबहिनीलार्इ खुसी गराई मनाउनु होला तिहार ! मिठो प्यार साटेपछी त उपहार केही चाहिदैन

कोही किन यति धेरै , खास लाग्छ नगरेनि माया मनमा , आश लाग्छ रूप, रङ्ग, गुण उस्तै छ , उस्तै चाल

सिरदेखि पाउँसम्म समेटेको खोजिन्छ । सबै कुरा भोगेको अनि देखेको खोजिन्छ । छोरी पढाउन हिचकिचाउने हाम्राे यो समाजमा ।

प्रभातमा ब्युझाउने शीत हुन्छ झुपडीमा जसले जे भनेपनि रीत हुन्छ झुपडीमा । महललाई बिर्सिएर अाउ न बसौं सगै

यो स्वार्थले भरिएको संसार अब छोड्न मन छ धेरै बसियाे परदेशीभै अब गाउँघरसङ्ग जोडीन मन छ पलपल कुनै न कुनै चिजको लागी भौतारिएको

नलगाउ भो पिरतिको टुनामुना मलाई कि दिन्छौ पुरै कि सानो कुना मलाई त्यो मुटुको गेटैमा राखे नि हुन्छ बरु

दिन पनि ढल्यो आमा ज्यान पनि गल्यो आमा.. मिर्मीरेमै जान्छु आमा अाउने पत्तो छैन आमा.. गर्छु मेहेनत सकेसम्म चाहे मेरो ज्यानै जाअाेस.. ऋण पनि बढ्यो आमा ब्याज पनि चढ्यो आमा..

सधैभरी तिम्रो भर पर्नुपर्ने म सङ्गै जीउने अनि सङ्गै मर्नु पर्ने म

एक चलाऊछौ या अनेक प्रकार चलाऊछौ ! के तिमि आफ्नै नेतृत्वको सरकार चलाऊछौ ! झिंगा मार्दा हत्या हिंसा बन्द गर भन्ने मान्छे !

संगै हिड्दा फरक फरक बाटो आयो भने पिरतीमा भुल्दा भुल्दै फाटो आयो भने लट्टा दारी पालेर म, जोगि बन्छु सायद

ऋण पनि लगाई मलाई उसले, दिन पनि लागाई.. पहिले त कालि थिई उ, राम्री हुन क्रिम पनि लगाई.. राम्री बन्दै जोवन साट्ने ,उसकाे हैछ काम धन्दा..

नआऊ दशैं नआऊ तिहार हामी परदेशीलार्इ राख्नु पर्ने खाली निधार हामी परदेशीलार्इ दशै आउछ गाँउघरमा आँखा टिलपील यहाँ

अाफन्त संग मिलाउने विजया दशमी पीडा भुलाई हसाउने विजया दशमी बर्ष भरिका सुख दूःख साटासाट गरि

दँशै आयो तिहार आयो फेरि पनि रून्छु एकछिन् । सबै मिली फोन गर्नू है, सबको बोली सुन्छु एकछिन ।। बर्ष दिनको चाडपर्वमा आँफु एक्लै परदेश हुँदा ।

बच्चा देखि बृद्ध सम्म अास हुन्छ दशैंमा घर घरमा दुर्गा माताको बाँस हुन्छ दशैंमा बुर्जुक बाट अाशीर्बाद पाए पछि हामिले

खस्दै गरेको आशु रोकियोस्, नबलेको चुलोमा आगो बलोस, मनको पीर पन्छाउदै भगवान

माता दुर्गाले महिषासुर माथि विजय गरेको दिन दशै श्री रामचन्द्रले रावणको मनमा भय भरेको दिन दशै असत्य माथि सत्यको विजय हुन्छ भन्ने इतिहास रच्दै

जब झुटो माया गर्नेको जित हुन्छ अनि त्यहाँ बिरहको गीत हुन्छ । भुल्न सके त्यहि कुरा महान् भो

मौलाएका तिम्रा चाहना अस्ताउदैछन यहाँ संगै जिउने बाचा हाम्रो खस्किदैछन यहाँ जिर्ण बन्यो जिन्दगी कतै सकिन्छकी

सम्भव के मात्र छैन,बालुवामा पानी खन्याउ छु । कठिन कति सम्म होला, तर मँ आफ्नो देश बनाउ छु ।। आज टुहुरिएका छन र नाङ्गीएका छन बालकहरु ,

म रोए पनी, सधैँ सधैँ हाँस्नु तिमी । म मरे पनी, जुनि जुनि बाँच्नु तिमी ।। मेरो त भाग्य नै यस्तै रहेछ सानु ।

मैले जस्तै जिन्दगी तिमी एक पटक जिएर त हेर काली .. कस्तो लाग्दो रैछ नसा एक पटक पिएर त हेर काली .. बिहानै भो बेलुका भो पिएका छौ पिएका छौ भनि राख्छेउ तिमीले ..

कसैको शासमा यो मुटु चल्दै गरेको थाहाँ पाएँ । अनायासै कसैलाई आफ्नो भनी छल्दै गरेको थाहाँ पाएँ ।। आगमनमा सुवास छाउदै मिठा मिठा भावहरु बनाएर

झुलायौ तिमिले र बूढो बनायौ ! भुलायौ तिमिले र बूढो बनायौ ! रहुन्जेल बैँसमा सधैं आफू संगै

गलेर ढुङ्गा गल्दो रहिनरैछ खेलेर जिन्दगी चल्दो रहिनरैछ जे गर्यो तेस्को प्रतिफल मिल्ने हो

जिबन लाई जुवा को दाउ बनाए पछि जानी जानी मुटू मा घाउ बनाए पछि गर्दीन याद भन्दा पनि आईरन्छ बारम्बार

म दिन को कुरा गर्छु अनि उ रातको कुरा गर्छे म जीवन को कुरा गर्छु उ प्रेमिल बातको कुरा गर्छे सोच्दै हुन्छु जीवन कसरी सार्थक बनाम म

के छ हालखबर, के गर्दैछ्यौ अचेल ? पारेपछी अभर, के गर्दैछ्यौ अचेल ? परिरहन्छ झरी, ओभाउन्न कसैगरी

नजानुथ्यो गयपछि हाँसिखुसि जाउ मैले पाउने खुसिहरु तिमिले नै पाउ । तिमि बोल्दा घाउ लाग्छ कलेजिको छेउमा

अनिन्द्रा को रोगी बनाउने उसैकाे याद हो मायाको भोगी बनाउने उसैकाे याद हो मान्छे कवि बन्छ भन्छन प्रेममा परेपछी

कोहि पनि छैन अघि पात्रो भन्दा ताम झाम रमिता र जात्रो भन्दा जतिले नि नपुग्ने यो लोभी जात

आधारातमा तड्पिएर रुनुको कारण छ मन को बह आशुले धुनु को कारण छ । किन सोध्छौ जानी जानी किन सोध्छौ तिमी ??

के छ हाल खबर ? बता न यार अब त नेपाल मा चुनाब हुन्छ रे भुँडि घटा न यार ॥ ऐक्लै कमाउने, एक्लै रमाउने त्यो लाल सलाम बानि हटा न यार

देखावटी भन्दा पनि मलाई, प्राकृतिक मन पर्छ, सुनाउनेहरू भन्दा पनि, मेरा सुनिदिने मन पर्छ !! कालि होस् या उ गोरी होस् गर्दिन कुनै भेदभाव

आउँछ्न यादहरु त म के गरुँ ? बनावटी बातहरु त म के गरुँ ? न तिमी गलत थियौ न म गलत थिएँ,

न त फलामे द्धार हो, न त झ्म्ट्ने बाघ हो ! किन ठूलो हाउगुजी, फेल भए पो दाग हो ! क्रमशः अध्यन गरौं, स्वतः भ्रममा नपरौै !

तिमिले निम्तो दिएपछी हो र मैले सुपारी लिएपछि हो मुटु यो छियाछिया भएको तिम्रो त्यो भब्य बिहेपछी हो

औषधी छैनन अस्पतालमा जहाँ हजुर सिटोमोल नपाई मर्छन त्यहाँ हजुर !! नेता सत्ता कै पछाडी दौडीरहन्छन

गाजल लगाएर हातमा टपक्क चुरा लगाएर उठि एकाबिहानै महादेवलाई कुरा लगाएर नाच्ने हौली जमिन थर्काउँदै कम्मर मर्काउँदै

मिल्छ भने भगवान् फेरी बनाइदेउ। उनी लाई चाडै तिमीले मेरी बनाइदेउ। यसरी कैद गरेको छुँ नजरले दिलमा दुरुस्तै यो प्रतिबिम्ब नहेरी बनाइदेउ।

बर्षौ पहिले नै हराएका श्रीमानको खोजीमा छिन अवला । युद्धमा बेपत्ता आफ्ना सन्तानको खोजीमा छिन अवला ।। यो जिन्दगी गाँस बास कपास को कुनै टुङ्गो छैन अचेल । हराए पनि खुसी उमङ्ग बासस्थानको खोजीमा छिन अवला ।।

हाम्रो नेपाल बन्नलाई सुशासन चाहिन्छ राम्रो नेपाल बन्नलाई सुशासन चाहिन्छ धागाे सरि नचुड्ने,ऐना सरि नफुड्ने

यो अाँखालार्इ राख्ने अर्को सुन्दर कुनै घर छैन । यो जिन्दगीमा तिमी बिना प्रिय अरूको भर छैन ।। फलाम भन्दा बलियो विश्वासको डोरी मेरो यो । तिमीले तोड्ने हो यो भन्दा ठूलो अर्को डर छैन ।

एक चोटि म अन्धकारको निद्रामा थिए तर प्रेमको उज्यालो ले बिउँझाई दियो। त्यस पछि म तिम्रो आखाँको नानीमा बास बस्न गएको थिएँ तर तिम्रो आसुँको ढिक्काले बगाई दियो

पराईले सिन्दुर भर्नु भन्दा पहिले! तस्बिर हेर्नू है म मर्नु भन्दा पहिले! तिमी पराईको भई सकेको हुनेछौ! मैले आत्महत्या गर्नु भन्दा पहिले!!

मेरो एक्लै जिउने अभ्यासलाई भङ्ग पारि फुलाएर मायाको फुल दिलैभरि उमङ्ग पारि त्यो निष्ठुरिले गराउँदै यात्रा मीठो माया को छुट्टियर दोबाटोमा मलाई एक्लै दङ्ग पारि !!!

म कसै कसैको प्रतीक्षामा थिए । अरे यार प्रेमको परिक्षामा थिए ।। परिभाषा बुझाउन गार्हो थियो । र प्रेम सम्बन्धि समिक्षामा थिए ।।

हो सबैको आँखामा आँसु हुन्छ। तर यहाँ कोही कोही मात्र रुन्छ। मनमा दर्द विशाल राखेर कोही। घरिघरि बनावटी हाँसोले धुन्छ।

डर लाग्थ्यो आफ्नै खाटो देखेर। परन्तु अघि बढिरहें बाटो देखेर। झन उनी झन नजिक आउँदै गई। मेरो सफल बाटोको माटो देखेर।

आज ध्यान कता कता अल्झेजस्तो लाग्यो खै यो मनले कसलाई हो कसलाई सम्झेजस्तो लाग्यो त्यसै त्यसै चिसो भाछ यो शरिरको कुना-कुना बिना पानी वर्षातले रुझेजस्तो लाग्यो

पिरतीले बेरौ बेरौ लाग्छ मायाले हेरौ हेरौ लाग्छ आऊ बस मेरो दिलमा नजरले घेरौ घेरौ लाग्छ

विदेशिको सामु नेता लाचार भएपछि । बहिरो अन्धो हाम्रो सरकार भएपछि । एक दीन हाम्रो देश बिक्रीमा राख्ने छ । नेताहरुलाई धनी बन्न हतार भएपछि।

तिम्रो मनको मझेरीमा फुल्न पाए हुन्थ्यो तिमी संगै निदरिमा झुल्न पाए हुन्थ्यो कति बस्नु टाढा भई हामी माया पिरतीमा तिम्रो मनको बगैंचामा डुल्न पाए हुन्थ्यो

बेरोजगारले यो देशको भर परेर बसिन। गरि रहे कर्म सधै अल्छी नै गरेर बसिन। म पनि केही त गर्न सक्छु कम्जोरी छैन, कसैको नि प्रगतिमा ईर्ष्या छरेर बसिन।

प्रेम एउटा खेल हो धेरै हार हुन्छ यहाँ भार हुन्छ यहाँ मार हुन्छ यहाँ

नसके पनि ठुलै भारी बोक्छु भन्थें सानी हुँदा। आमाले पढ नानी पछि दु:ख पाउछ्यौ भन्दा।

पित्तल गालेर सुन हुनी भा तारा चम्केर जून हुनी भा कसले गर्थ्यो र रुनी अभिनय आँसु बगेर खुन हुनी भा ।