Articles Hamro Gajal | Hamro Patro

छुटाउँ भन्छे नाता प्यारी नाता कहाँ छुटिन्छ र। टुङ्ग्याउँ भन्छे सम्बन्ध, त्यो नि कहाँ टुङ्गिन्छ र।।

के सुनाउ र म परदेश को, कहानी तिमीलाई ! सम्झेर बगी रहन्छ , आँखामा पानी तिमीलाई ! परदेश हिड्दा हिड्दै ,

कल्पनामै तिम्लाई सम्झि अति खुसि हुन्छु म तिम्रो फाेटाे हेर्छु, अनि यी हातले छुन्छ म

म एक्लो पात्र उस्को एक जुट थियो बन्धक थिए म, उमा पक्कै छुट थियो

अभाव र ठक्करको चोटले गल्दैछ जिन्दगी थाकेका दुईखुट्टा डुलाएर चल्दैछ जिन्दगी

हरेक जिन्दगीका आफ्नै कहानी हुनेछ निर्दोस बालापन दोशी जवानी हुनेछ पछारिनु पर्छ तपाईं आफ्नाहरु चिन्न एक हातमा विष अर्कोमा पानी हुनेछ

मायामा न जित भयो न त हार भयो कोसिस गरिराख्नु पनि बेकार भयो मनमा राखेको मान्छेले मन दुखाउछ बचनको तीर दिलको वारपार भयो

तिमी बद्लिएछौ तिम्रो गाउँ बद्लिएछ थाहा भयो अब तिम्रो भाउ बद्लिएछ समय नमिल्ने अनि कहिले परिस्थिति

जिन्दगीको पनि अनौठो सफर हुन्छ ढुङ्गा घरी देउता त घरी पत्थर हुन्छ

बिर्शिएछौ मलाइ आज मात पाएपछी आफू सङ्ग मिल्ने तेहि जात पाएपछी ।

शान्त साँझको झिसमिसेमा, जब मधुर कानेखुसी गर्दै झरी झर्छ, थोपाहरूको सुमधुर तपतप धुन, तब पातहरू र छानामाथि खस्छ।

बद्लियो समय यहाँ, तर बद्लिएन यो मन बद्लिछन् मान्छेहरु, गाढिन्छ याद झन्-झन् के गरि हटाउँ म, ऊ हिड्ने मनको यो गोरेटो लौन प्रभु कस्तो विस्मात् यो, कस्तो हो ऐंठन

म फर्केर आउदैछु कसैले चिन्छौ कि नजिक हुँदा नचिनेझै गरि हिन्छौ कि । तन मिलोस मन मिलोस हामी सबैको मैले दिने उपहार त पक्कै लिन्छौ कि ।

तिमी बिहानीसंगै त्यो रातको चिन्ता गर्छौ, सम्बन्धले दिनुपर्ने ती साथको चिन्ता गर्छौ

दु:ख कस्ट गरिकन चलेको छ जीवन झुर्त्रो लास भै मरिकन चलेको छ जीवन ।

हो आज मैले अलिकति मात्र पिएको कसरी भनाै तिम्रो सम्झनामा यी आखा रसाएको कसरी भनाै

सबैलाई छ्लेर त आउ आज एकान्तमा लगाएर रातो सारी भेट आज एकान्तमा ।

दुःख उस्तै छ मेरो भोगाइ उस्तै छ अझैपनि गरिबीको अधीन उस्तै छ

किन किन लाग्छ यो दिल बिमार भो जब जिन्दगीमा हजुरको सवार भो ।

मलाई चोट परेको थाहा पाएको छ कैले नआउने मान्छे घरमै आएको छ

मेरो हरियाली गाउँ त पुरानै थियो तर सहर बिरानो थियो बिहानि घामको किरण ताजा नै हो तर लहर बिरानो थियो।

परिश्रमीले बाँच्ने दिनको खोजीमा छु बिचौलिया मास्ने जनको खोजीमा छु ।

खोला हुँ, सागरको जस्तोे तट हुँदैन् । एकपटक मन देउ, म बाट छलकपट हुँदैन्,

पिडै पिडाको भुमरीमा परियो भने के गर्छ्यौ फुल्दा फुल्दै कोपिलामै झरियो भने के गर्छ्यौ

सब चिज खाेएकाे दिन के हुन्छ मेरि प्रेमिका राेएकाे दिन के हुन्छ

थाहा छैन कुन कुराले शिकार भए म । सफा मन हुदाहुदै पनि गुनेगार भए म ।।

टाढै बसौँ बोलाउँछे,नजिक जाँदा पर सर्छे मायालु झैँ कुरा गर्छे,साटौँ माया डरले मर्छे

आखा भरि सजाइको परेलीको तरेली हउ मुटुमाझ धडकन बनी तिमि मात्र बसकी छउ

बाँच्न सिक्नुहोस् सबैले यहाँ दानी भएर। तेरो मेरो गर्छौ किन? बेईमानी भएर।

उनलाई भुल्ने मेरो प्रयास अझ जारि छ मायासँग याद मेटाउने पुरा तयारि छ

कि बचाउने कि डुबाउने हुन्छ पानी हुन्छ । कि सपार्ने कि बिगार्ने सधै जवानी हुन्छ ।

दोषी वोध गराउँछन् अन्जानैका भूल अचेल भित्र कतै बिझाउँछन् कमला यी फूल अचेल |

मैले बाँच्ने जिन्दगीको सार खोज्दै छु , पाउनु पर्ने सबै मेरो अधिकार खोज्दै छु ।

जे थियो हिजो देखियो, सक्कियो कुरा यो मनमा लेखियो, सक्कियो

किन किन भक्कानिएर रुन मन छ आज यी आखाँका परेलीलाई धुन मन छ आज

अभाव र ठक्करको चोटले गल्दैछ जिन्दगी । थाकेका दुईखुट्टा डुलाएर चल्दैछ जिन्दगी ।

बा ! किन हामीलाई पर्दा किन कोहि आउदैनन। बाबू!स्वार्थी छ संसार हामीबाट केहि पाउदैनन।

के छ कुन्नी तिम्रो, त्यो अधरमा? कि गल्ती देखियो, मेरो नजरमा राम खाडीमा, पसिना चुहाउँदै छ सीता रावणसंग मस्त, छे सहरमा

जलेको छु आफैभित्र, देखाउँ म कसरी जे लेखेथे विधाताले, मेटाउँ म कसरी ।

कुनै दिन भेट होला बोल्नु के भनि | अतितको माया साच्नु के भनि |

भरोसा छ मायाको शंका कत्ती पनि छैन मायाको साथ पाएदेखि दुःख रत्ती पनि छैन खुसी नै खुसी को माहोल छ सानु

म भन्दा अलि अग्ली उनी अलि सानी छे, मलाई मन पराउने मेरी फुलमाया नानी छे

फुलोस ज़िन्दगी तर फलोस भन्दिन मेरो जस्तै तिम्रो मुटु जलोस भन्दिन

यो मनमा मायाको भोक जगाएर गयौ कहिल्यै विशेक नहुने रोग लगाएर गयौ!! तिम्रो लागि धडकिने एउटा मुटु थियो

त्यो दैबले हाम्रो खुसी छिन्ने बेला नरुनु है तिमी घाट लान सेतो कात्रो किन्नेे बेला नरुनु है तिमी

प्रेमरुपि साँङघातिक अहंकारको तिर हानी मुटु टुक्रा टुक्रा पारी गइन। सजाइ सपना कहिले नछोड्ने बाचा कसम खायर पनि ।

म मात्रै किन? यो दुनियाँ पनि भाग्यमानी होस आफन्तहरु सँगै, दुस्मनहरु पनि अम्बानी होस

जिवनभर साथ रहने अमर प्रित बनिदेउन तिमी मनमा वास गरि मेरो मनको मित बनिदेउन तिमी

छिटो आउ पछि आउँदा म नहुन सक्छु ! घाम ढल्केर जुन उदाउँदा म नहुन सक्छु !!

ताेतिएर बाेल्नेकाे कदर कहाँ हुन्छ र ? छाेटिएर बाेल्नेकाे कदर कहाँ हुन्छ र ?

के थाहा र मलाई, यो साथ यसै छुट्छ भनि के थाहा र मलाई,आशा उसै टुट्छ भनि

आजकल तिमी अलि टेढिएजस्तो लाग्छ तर्किएर एकलै हिँड्न खोजेजस्तो लाग्छ

नभएर पनि भए झै लाग्ने प्यार रहेछ ‌सजाय ठुलो जिन्दगीमा इन्तजार रहेछ

मुटु तिमी धड़कन तिमी सोचेको थिए मनकी परी

जब पाक्छ चुलोमा ढिँडो र गुन्द्रुक आँखा रसाउँछन् सम्झेर जवान छोरो र काँधमा बन्दुक आँखा रसाउँछन्

तिमी कृष्ण म राधा भए झैं रंगहिन जीन्दगी सादा भए झैं

मेरो जिन्दगी को एकमात्र हकदार बनाउला, तिमी म मिलेर हाम्रो सपना साकार बनाउँला ।

परेली त सुक्खा राखी, यो मन रुझाउदै छु। मन नहुदा नहुदै पनि चित्त बुझाउदै छु।

तिमी शहरकि म गाउको फरक यति न हो तिमी शिरको फुल पाउको फरक यत्ति न हो

कहिले सन्चो कहिले बिसन्चाेको छायँ छत्रमा रोकी आफ्न‍ो तस्विर आफै खिचेर बस्छु,यहाँ।

यदि माया अमृत हो भने मालाई १घुड्की भएनी पिउनु छ.! यदि तिम्रो साथमा जीवन रंगीन छ भने

प्रेमको उपमा बदनामीको हल्ला लिएर गै, चाहिएको थियो साथ तर सल्लाह लिएर गै ‌।

मन बिसाउने चौतारी बन्नु थकित जिन्दगीको सारा तिमीलाई सुनाउँछु कथित जिन्दगीको

साँच्चै गर्हो हुन्छ मलाई तिमी बिना एकपल कटाउन चाहेर पनि हुन्न मैले कैले कसैलाई यो कुरा बताउन

अचेल जत्ती पिएनि नसा चड्दैन बसे पछि सम्झिने लत उसैको

प्रेमिले मदहोसमा, प्रेमिकाका अधर चुम्यो अनि फुट्यो बाँध प्रेमको ठुलो, नहर आयो

नास हुने ठोकहरु मलाई रमाउने रहर चाहिँदैन | मोज मस्ती रम्झम गर्ने शुखको त्यो सहर चाहिँदैन |

मनमा बसेर मुटु रेट्ने दाउ रहेछ माया एकाधिकार जमेको भाउ रहेछ माया

जानु पर्यो खुसी किन्न खाडी मै पसिना बगाउन

छाडिगयो भने के गरि बाच्नु भन्ने तिमी रोएर सुनसान जग्गामा टोलाउनौ होला नि

भरोसा छ मायाको शंका कत्ती पनि छैन मायाको साथ पाएदेखि दुःख रत्ती पनि छैन खुसी नै खुसी को माहोल छ सानु

हर ढुक्ढुकीको धड्कनमा तिमी l हर धड्कनको कम्पनमा तिमी l

नदेख्ने त मेरा आखा थिए आशुले मनको सुन्नु छाडे

भगवान तिम्रो कस्तो लिला मान्छेले पुज्ने ढुङ्गा बनायौ तिमी नै भयौ सर्वोपरी काल अनि जन्मको ढुङ्गा बनायौ

मेरै बारे लेखेको हातमा अखबार छ आँखाले नजर गुमायो अन्धकार छ

एक्छिन छोड्नै मन नलाग्ने मायाको लत क्या मज्जाको सम्झी सम्झी मलाई लेखेको खत क्या मज्जाको तिमी हुँदा र नहुँदामा धेरै फरक छ नि माया

तिमि बिना,यति शुन्यता छाएको छ आफैंमा रित्तो पन मौलाएको छ

म मायाको भोको अनि तिमी मायाको खानी हौ मेरो जिन्दगी मा उज्यालो छर्ने सुन्दर बिहानी हौ

संगै भाइटिका लगाउला दिदी आगौ बिदा मिल्यो भने । सप्तरङिले निधार रङ्ग्याउला दिदी आगौ बिदा मिल्यो भने।

यी आँखामा आफ्नै समाधी बोकेर हिडिरहेछु मृत्यु सँगै आदी ईत्यादी बोकेर हिडिरहेछु

मेराे दिदि मलाई सम्झी भाइटिकामा राेइनहाेला पोहोर सालको फोटो हेर्दै मेरै तस्बिर छाेइनहोला

प्रेममा जीत निश्चित छ तिम्रो हारेर नजाऊ, तिम्रानै लागि बाँच्या छु माया मारेर नजाऊ।

हामीलाई त सधैं हँसाउछौ ए ! बा दशैं कसरी, मनाउछौ ए ! बा ??

दिल जल्यो सम्बन्ध खरानी भयो आँखा भरियो नयन भरि पानी भयो।

गाउँमै जन्मियो हुर्कियो गाउमै जति टाढाभएपनी सम्झना त्यही ठाउकै

तिमी बिनाको बगान छैन बगान जस्तो । फुलहरु मुर्दा बने बगैंचा मसान जस्तो ।

आकाशको लागि त जुन छ, तारा छन् ! जस्तै उनको लागि दुनियाँ सारा छन् !!

मलाई दुख्दा तिम्रो कोमल स्पर्शमा मेरा सारा दर्दहरूले तन छाडिजान्छ

मेरो जीवनमा धेरै चुनौती छ अब दुस्मनलाई हराउनु पर्छ बैसाखी टेकेरै भए पनि यो जिन्दगीलाई दौडाउनु पर्छ

मलाई याे हावा सँगै हराउन मन छ ती चराचुरुङ्गी सँगै गुनगुनाउँन मन छ

जुन घरको छानो चुहीन थाल्यो दार गतिलो नहुदा त्यही घरको सम्बन्ध फाट्यो घरवार गतिलो नहुदा !

तिमिलाई माया गर्नुको छुट्टै मज्जा छ तिम्रो मायामा मर्नुको छुट्टै मज्जा छ !

धेरै सोचेर होला यो मन अल्लि थाकेको छ हास्दै छ अनुहार तर मुस्कान किन भागेको छ !

अहंकारको त्यो दम्भ, तोड्नु पर्छ अब बेमेलका पर्खालहरु,फोड्नु पर्छ अब !

हरेक पल तिमीलाइ मात्रै, सम्झिने बानीहरुले प्रतीक्षा तिम्रै गर्छन यि, आँखाका नानीहरुले

रात दिन लागिरहन्छ पिर हजुरको आँखै भरी सजीएको तस्वीर हजुरको

जानेलाई कहाँ सकिन्छ बोलाउन आफ्नो सँघार भित्र न सबैलाई रोक्ने सामर्थ्य हुन्छ आफ्नो अधिकार भित्र !

एक तीर दुई निशाना वारपार भएको छ एउटै घाउमा प्रहार बारबार भएको छ

मिठाे खाना के थाहा तिमिलाई आज सम्म चाखेकि छैनाै वषाै भयाे च्यातिएकाे लुङी अझै पनि फेकेकि छैनाै !

सुख छैन गहभरी मेरो आँसु भा छ र त यो जिन्दगी कसरी बाँचु भा छ

सम्झनाले मन बिथोल्छ नभन्दिनु उनीलाई अतीतले दिल पिरोल्छ नभन्दिनु उनीलाई !

काँडा माथि कै यात्रामा, हिडाउँदै छ जिन्दगी यादका यि प्यालाहरू, पिलाउदै छ जिन्दगी

वेदना को रुवाई लुकाइन्छ तिम्रो शहरमा मन दुख्छ ! झन् दुखाइंन्छ तिम्रो शहरमा !

निको भएको घाउ फेरि बल्झाउन किन आयौ, लडिसके पछि हात समाउन किन आयौ !

घर नै घर भएको यो सहरमा हराएको मान्छे म साना साना सपनाका रहरमा हराएको मान्छे म

म प्रकृतिको काखमा हाँस्दै हुर्केकी छोरी हुँ मुटुभरी गाउँकै माया साँच्दै हुर्केकी छोरी हुँ

तिमी दिन सक्छौ भने पानी देउ, मलाई सान्त्वना दिनु पर्दैन .....

मिल्ने भए छाती चिरेर देखाउँथे मेरो माया तिम्रै नामको किताबमा लेखाउँथे मेरो माया ..

चुहिने घर बिर्सेको छैन आमा,अभाब बिर्सेको छैन परिवारको नाजुक परिस्थिती,अनि तनब बिर्सेको छैन

दशैं आयो दशैं आयो आएर नी गयो नदेखीने दिल मा चोट अनी मन दुखाएर गयो

नआउनू भन्छु याद त्यो तिम्रो आईदिन्छ अनि नयनबाट आँसु यसरी खसाईदिन्छ

मेरो सपनाको फुल झरेको देखे बास्ना सकिइ कुक्रुक्क परेको देखे !

अन्धकार यो जिन्दगीमा आसको दिप बालेको छु आउला पक्कै रोस्नी भनी मनमा रहर पालेको छु !

के पाइन्छ यो हजार बाट के मिल्छ र बजार बाट !

तिम्रो अधर हेर्ने मन छ रातमा पुगेर यो सुनेर चाद हरायो प्राभातमा पुगेर !

दुख पर्दा तिम्रै तस्बीर शिरमा राखे आमा सुख पनी दिन सकिन पिरमा राखे आमा

पाइन्छ र चोखो माया पत्र पठाऊँदैमा लाइन्छ र चोखो माया पत्र पठाऊँदैमा

आमा तिम्रो पीडाहरु बढेका झन-झन सम्झेको छु आफ्नैको त्यो रुखो,अनि कठोर वचन सम्झको छु

सारा खुशी तिम्रै लागि साचि बसेको छू, तिमी आउने आशमा बाँची बसेको छु

परदेसमा छु मन बुझाउनु, घर आउन पाइन भने नरुनुहै मेरी आमा, कारणवश म आँइन भने

कुर्दाकुर्दै थाकियाे त्याे घडी अब कुर्न सकिएन साथी भाईले छाडिसके भेटम् दगुर्न सकिएन !

पीडा अनि विडम्वना बेग्लै छ आमा जिउने जीवन हिड्ने बाटो एकलै छ आमा

भोकमरीमा छिमेकीले अन्न दिन्न भन्छ महाकाली बगर हाम्रो भन्न दिन्न भन्छ !

आफ्नै बच्पन सम्झिनु,आफ्ना छोरी सम्झिनु सासुमा हजुरकै बिगत भोग्दैछे,बुहारी सम्झिनु !

धेरै टाढा छु आजकाल , नजरमा उनको चुमेको छैन अझै पनि, अधरमा उनको !!

बिस्तारै चल्न ए जिन्दगी कैयौं गुण चुकाउन बाँकी छ अनगिन्ती पीडा मेटाउन बाँकी छ।

कुन जुनिको पाप, दियौ हे दैव, रोजेरै मलाई खानु न पिउनु, मर्नु न जिउनु, पारेरै मलाई सडकको पेटी, ढुकेर सधै, बिताए जीवन

कोही सम्मानको माला, भिरेर मख्ख छन् कोही सुदिन खुसीमा, फिरेर मख्ख छन् मलाई त यस्तो लाग्दैछ, अहिले सम्झेर कोही वषै देखिको, ऋण तिरेर मख्ख छन्

झिसमिसे शाममा बल्दै जब टुकी आयो उज्यालो देख्यो तब नजिक पुतली आयो किन लागि परेको छस् ए! दुनिया, छुटाउन दुई मन मिले अनि पो बल्ल जिन्दगी आयो ।

तिमि लाई पीडा भए म हासुला कसरी। मुटु र धड्कन छुट्टै भए म बाचुला कसरी सुखको सपना खोज्दै असामिप्य भएसि दु:ख सहिन भने सुख म साचुला कसरी।

कमजोर त छैन म तर एकान्तमा मा बसि रुन्छु म आफ्ना मनमा लागेका घाउलाई भुलाउनलाई धित मरुन्जेल रुन्छु म ।

कसैले बोलए जस्तो लागेथ्यो मालाई तर तिमिले नै बोलयौ लागेन मलाई कसैले बेस्सरी टाउकोमा बझार्यो मलाई तर तिमिले नै बझार्योउ लागेन मलाई ।

कुटो गर्नुपर्छ कोदालो गर्नुपर्छ सुखदुखमा हातेमालो गर्नुपर्छ तिम्रो शहरमा जस्तो सुबिधा छैन यता सधै उकालो ओरालो गर्नुपर्छ

यसरी एउटा चाल, चलनमा रखेको छु मन जलाउने लाई पनि मनमा राखेको छु जसले धोका-घात भन्दा अरु केही दिएन

तिम्रा मेरा आँखा जुध्दा रिसाउने पो कोही छ कि अन्तै तिम्रो मनको कुरा बिसाउने पो कोही छ कि?

कयौं पाना च्यातिएछ जीवनको अर्थ बुझ्दाबुझ्दै अरुको सामू हाँसो देखाउनु पर्ने परेली रुझ्दारुझ्दै

उ बोल्दैन तर मलाई सुने जस्तो लाग्छ हेर्दा देख्दिन तर सँगै हुने जस्तो लाग्छ |

थाहा थियो भन्नैपर्ने बाध्यता थियो र भन्दियो जसलाई दूर हुनु थियो उहीँ गयो आउछु भनेर

जगत एउटै छ यहाँ भगवान एउटै छ! रगत पनि रातो नै छ सन्तान एउटै छ!!

लगलग कामेर पनि जाडो भाछैन भन्नुबाहेक अरु काम छैन किनकि थाछ बाको खल्तिमा ज्याकेट किन्न पुग्ने दाम छैन पाइन पठाउन चिठी उसलाई महिनौ भयो लेखेर सजाएको त

जीवन दुख,पीडा,वेदना फुल्ने रहस्यमय उद्यान सम्झेर। आफ्नै तस्बिरले खुसी भएँ उतिबेलाको मुस्कान सम्झेर। आमा हरेक दिन आकाशमा हेरिरहन्छिन् एकतमासले, पखेटा फिँजाइ पंक्षी उड्दा छोरा आउने उडान सम्झेर।

मनका पीडा मनमै अझै कति थुनाउनु र ? पीडा मनमा कति छन कसलाइ सुनाउनु र ?

उ पनि त् परदेश, गास खोज्न हिड्यो ।। रुपैया धन, पैसाको, रास खोज्न हिड्यो ।।

सललः बग्ने गर्छ खाेला नालाका पानी, उतार चढावका जीवन नै हाे हाम्राे जिन्दगानी । जानताले पनि छाडेकाे छैन आ आफ्नाे आनी बानी,

एउटै मान्छे देउता बनी भए हुन्थ्यो गुनी उनकै कारण सुखद रहोस् सारा जनका जुनी ।

छल्छ कतिलाइ लुट्छ कतिलाइ सबथोक ठान्छ मान्छे सम्पत्तिलाइ न जितियो न हारियो जिवन चलिरह्यो

वर्ष दिनको तीजमा आउनु है दिदी । मनको पीडा गीतमा गाउनु है दिदी । तिम्लाई लिन म आउन सकिन फेरि ।।

जब सम्म तिम्रो, यता बास थियो जीउनुको अर्थ, निकै खास थियो। बनि दियो मन, सहसा उदासी

आस्तिक बन या नास्तिक बन, जे सुकै बन तर वास्तविक बन। मानवीय मुल्य र धर्म मा रमाउ

तिम्रा मेरा आँखा जुध्दा रिसाउने पो कोही छ कि? अन्तै तिम्रो मनको कुरा बिसाउने पो कोही छ कि?

रातो बाकस भित्र कोही सहर सम्म आयो दुःखको कुरा बुवा आमा र घर सम्म आयो। विरामी भई ऊ एकै दिन के घरमा बसेथ्यो

छाेड्नुस् पुरानो अनुभव काम' धेरै नया गर्नु पर्छ नदोरियाेस् हिजोका गल्ती' एकदिन सबैले मर्नु छ फेर्नुपर्छ हिजोका जाँगर' र कामका तरीका पनि

नलगाउ भो मलाई कर हुन्न भनेपछि छोडिदिन्छु केको डर हुन्न भनेपछि विर्सिदेउ भुल्न सक्ने भएको छु अव

रोकिदैन एकैनाश आउँछ अनि घरी घरी आउँछ तड्पिन्छु जब तिम्रो यादहरुको हुन्डरी आउँछ प्रिय तिमी ले यो मेरो साथ छोडेको दिन देखि

के को हर्ष ? सुंगुर बस्ने संसद उठेर के‌ को‌‌ दुःख ?भष्ट्रहरुको पार्टी फुटेर सक्छौ भने अदालत, " मरेको न्याय" जगाउ

जे गर्छु जसो गर्छु गर्न देउ मलाई ।। मरे मै मरुला बरु मर्न देउ मलाई ।। जीवन निराशामा हराएको छ मेरो

मेरो देउता तिमी हो,मन्दिर मा बत्ती बाल्ने छैन बा। दुख गुनासो सबै सुन्छु,तिम्रो कुरा टाल्ने छैन बा। हातमा ठेला,मुखमा गाँस नहालेर पालेका होउ

कसैले भन्यो गरिबहरुको रहर हुदैन जसलाई आफ्नै रहरको खबर हुदैन ।। रहर त चिलले जस्तै उचाई छुन मन लाग्छ

सात छोडी घात गरेयौ ए अब त पुग्छ होला। मनै त हो मेरो पनि पिडामा मन दुख्छ होला । खाएका बाचा अनि कसमहरु भुलेपछी तिमिले

भुलेछु म सारा संसार तिम्लाई देखेपछि, गर्दिन्न अब अरुको विचार तिम्लाई देखेपछि ।। लाली पोते होस या लिपस्तिक पाउडर बाली

अस्ताउदो सुर्य अनि अस्ताएको जिवन, सङ्गै भएको देख्दा मिर्मिरे किरण र जिन्दगीको गाथा, सङ्गै गएको देख्दा सृष्टिले विदा लिएको हो की जिवनले यहाँ ?

जब मुर्तिकारले धातुलाई आगोमा तताउछ, तब ठोस बस्तुले भगवानको आकृति पाउछ ।

खाडीमा झरि पर्ने भए के हुन्थ्यो होला जून र तारा झर्ने भए के हुन्थ्यो होला ।। साथीले सजिलै भन्दियो माया मारिस है

छन त केही छैन तर गुमाउँछु की डर लाग्छ आफ्नो त होइन तर अरूको हुन्छ कि डर लाग्छ ।। अनेकथरी चाहनामा दौडिन्छन यो मनमा

जनता मरेको‌ मरै छन् ,कस्को लागि बन्दैछ सरकार?? सासको लागि गुहार नसुन्ने, के को सपथ भन्दैछ सरकार?? जनताको लागि एक मुठ्ठी सास धरी नअटाउने विकास गरेछौ

बिर्सियो जिन्दगीले जिन्दगीलाई पनि जिउने प्रयास गरिरहेछ भोलिलाइ पनि धेरै भयो तिमिलाइ मुटुभित्र राखेको खुब आराम मिलेको छ छातीलाइ पनि

मर्छु नै भनेर हिडे पनि मान्छेलाई मर्न डर लाग्छ, कोहि त आएर बचाओस भन्ने,सकभर लाग्छ। सधैं अरुको नजरमा राम्रै भैरहन्छु भन्ने नसोच्नु

को होला र त्यस्तो जसको कुनै विगत छैन ? चोट र पीडाले हृदय क्षत-विक्षत छैन !! एउटा एकातिर अनि अर्काको मुन्टो अन्तै

प्रणय सरित दे! हृद विकसित दे!

मलाइ गास,बास,अनि कपासको पिर छ कस्तो मेरो बुझ्नै नस्किने खालको तक्दिर छ । खै काहाबाट ल्याउनु यी सारा चिज बस्तु

पर्देसमा अलिकती कमाउदा रमाउला रित्तो झोला भरिकन आउदा रमाउला। आज सम्मत जसोतसो बाचिरहे छम

मेरो देशको अस्तित्व साह्रै खतरामा छ , जब न्यायमूर्ति नै यहाँ कठघरामा छ । शक्तिमा हुनेले त हुँदो रैछ जे गरे 'नि

तिमीलाई अंगालोमा बेरेर सानी भन्नू छ।। दिल भित्र बसालेर दिलकी रानी भन्नू छ।। बूढो बन्ने लोभमा मिठा बालापन बुलेर,

परदेशमा देश प्रतिको मोह रत्ति कम भएको छैन सम्झिनुस वीर योद्धा को साहास खतम भएको छैन छोरालाई कलम संगै बन्दुक पढ्न सिकाएको छु

चौरासी व्यञ्जनको भोजन गर्याै अनि अघाएर आयौ तर पनि मसँग रहेको केवल एक बुजो माया

थाहा छैन मलाई खै के भा'छ अचेल ! सबैतिर यो मन मरिरा'छ अचेल । हेर्छु वर्तमान अनि भविस्य सम्झिन्छु

प्रवासमा गएर हे कमाउँदा रमाउँला॥ बसेर त्यो प्रवासबाट आउँदा रमाउँला॥

के छ आज भोलि नानुको खबर थाहा छैन। उनी बस्ने त्यो गाउँ अनि शहर थाहा छैन।। तिम्रो याद आउँछ हरपल सताउछ मलाइ।

कोही चिनेर पनि नचिने झैँ अभिनय गर्छन्। कोही आफन्त झैँ नजीक आएर परिचय गर्छन्॥ यौवन सौन्दर्यको मदमा मात्तिएछ मान्छे। चिता बिर्सिएर अहङ्कार कतिपय गर्छन्॥

बिज्ञापन गरेको होइन तर एउटि नारी चाहियो रे , बुबाआमाको माग घरमा एउटि बुहारी चाहियो रे ! समय बद्ल्यो, जमाना बद्ल्यो तैपनि खै के भन्नू , आमा भन्नुहुन्छ जो भए नि इष्टकी छोरी चाहियो रे !

खोज्दै जादा तिम्रा तस्बिरहरू भेटिए देउता नबस्ने थूप्रै मन्दिरहरू भेटिए चरा जस्तै भूर्र उड्छू भनेर निस्केको

तिमि थियो त जीवनमा केही खास थियो। मात्र तिमिमा लाखौं भरोसा गरिएको थियो। तर आज तिमिले एक्कासि बाटो फेरि दिदा। थाहै नपाई मेरो जिउँदो लास भइ दियो।

व्यबहारलाई गहना र तिमिलाइ सम्पती मानेकी छु के तिमिपनि मान्दछाै यहाँ मैले जति मानेकी छु अब हेर्नू छ कसरी बर्वाद गर्छस् ए जिन्दगी तँ मलाई

ठिक्क समय मिल्नुपर्छ,चाहिने परिस्थिति जुर्नुपर्छ जुनलाइ पनि उज्यालो छर्न , पुर्णिमा तिथि कुर्नुपर्छ।

आखाले पाखाका चित्र नियाल्दैछ त्यो चित्र मा मात्र, मेरै कमि छ त्यो कुलो र खोला त सुसाइ रहेछन

सँगै बिताएका ति दिन अनि रात को के कुरा गर्नु, सम्बन्ध जोड्ने अनि निभाउन नसक्ने त्यो साथको के कुरा गर्नु, खै अरूको लागि यो मन मस्तिष्कमा केही सोची सकेकेको छैन, तिम्रै नामको मेहेन्दी भएन भने भएर यी हात को के कुरा गर्नु

सुनसान एकान्तमा न्यानो तिम्रो साथ थियो हराएर एक ,अर्कामा जवानीको मात थियो। खुसीका ती उमँगले सयौ सिमा काटी पछि मन्द मन्द मुस्कानमा कति मीठो बात थियो ।

दुश्मनले प्रहार गर्दैछ पछाडिबाट, म भन्छु हिम्मत भए हान अगाडिबाट । सत्ता बचाउन सरकार गन्दैछ टाउका , यता दैनिक लास आइरहन्छ्न् खाडीबाट ।

पाचन छैन र त शक्ति पाउन सकेन। अनि फेरि कहिल्यै उ अघाउन सकेन । पतकर गुन्द्री ओडेर नि निदाएकै थियो ।

फेरि एक्कासी नसोचेको सम्झौतामा आयौ पहिले रुचायौ अब छाड्ने प्रक्रियामा आयौ हेर्दा आँखा टल्किए ती श्रीङ्गार कसका लागी औधी परी जस्तो फुलैफूलको थुङ्गामा आयौ

मुना मदन भन्दा बडि माया गर्छु भन्छौ लौ अचम्मै पो छ त हौ। जिन्दगीभर साथ दिन्छु भन्छौ लौ अचम्मै पो छ त हौ।। तिमी गोरि छौ म कालो छु देख्दै खेरी पनि

गरीव मारा यो व्यवस्था, फाल्ने कोहि जन्माइदेऊ , ए भगवान देशमा आगो, बाल्ने कोहि जन्माइदेऊ !! भ्रष्टाचार र घुसखोरीले, देशै आक्रान्त छ अचेल , भ्रष्टजति छान्दै टाउको,छिनाल्ने कोहि जन्माइदेऊ !

बचपनमा के के गर्याे हाेला। चकचकमा के के गर्याे हाेला।। छ महिनामा अन्न खुवाउदा । मनमनमा के के गर्याे हाेला।।

सुरुप्प पिउदा जिउ नै सिरिङ हुने पिइ सके पछि मजा आउदो रहेछ। खै कस्तो हो कस्तो चिज पनि जे गरे नि सुहाउँदो रहेछ ।

जसको बास यतिबेला डेरामा छ , ऊ नै चौतर्फी समस्याको घेरामा छ । हुन त होइन नि घरै नभएको , तर पहाडको पाखा पखेरामा छ ।

सहर सहर डङ्का पिट्न थाल्यो मजाले जय र विजय नारा फुक्न थाल्यो गधाले पवन लहड बोक्दै बढ्न लाग्यो नि आँधी

नारीको जिबनमा किन आउँछ अत्याचार आमाले छोरीको लागि बचाउछ अत्याचार यो पापी दुनियाँमा कस्को बिश्वास गरु यहाँ आफन्तहरूले नै सबैमा झुकाउछ अत्याचार

भुल्नलाई त गह्रौ छ तर पनि भुल्नै पर्छ हजुर।। भन्छ्न किस्मतले आफै दिन्छ तर

ऊ रिसाएकी थिएन, बदलिएकी थिई, ऊ सजिएकी थिईन,सिङ्गारिएकी थिई। रङ को होली मा त म संग रङ्गिएकी थी

तिमी र म बिच अब के हाेला खै। एकातर्फीले मात्र अब के हाेला खै।। म नै तिम्राे अनि तिमी नै मेराे भन्नलाई ।

जितमा मात्र हैन हारमा पनि रमाउन सिक्नुछ कहिलेकाही ।।

एकछाकलाई दुईछाक बनाउला सानू। दुई पाटा एकै सिक्का बनाउला सानू।। गरिव देशका हामी गरिवीमा रमाउदै गर्दा।

मनले चाहेर मात्रै कहाँ हुन्छ र हामी एक हुन त भगवानले चहानु पर्छ।।

कहिले सासुसँग लड्छे कहिले ससुरासँग, खै किन लड्छे ऊ यसरी बेतुकका कुरासँग ? केहि अह्राउनै हुन्न सनक्कै सन्किन थाल्छे,

पाउँदैन आउँन, उ त दुर छ ऋणको भारी काँधमा बोक्न, मजबुर छ हसिन पसिन पर्देशमा, चर्को घाममा कम गर्दा

माया गर्दैमा आफ्नै हुनुपर्छ भन्दिन म। नजर जध्धैमा आफ्नै हुनुपर्छ भन्दिन म।।

मेराे दाह्री उम्रिदाे गालामा आफ्नाे गाला लगायर यक पटक गरेकी थियाै स्वागत फुलमाला लगायर

तनैछुने सांस्कृतिक खुसियाली छ।। कल्पनामा पनि पाइन्न यस्ताे जताततै।

सधैं आजाद भएर चरि जङ्गलमा बस्छ यो मान्छे मात्रै मान्छेको दलदलमा बस्छ।

आजकालकाे वात भयाे। समझदारीकाे साथ भयाे।। महिला र पुरुष एकै सामाजिक। अस्तित्वविचका दुई जात भयाे।।

आफ्नै जिन्दगी संगको संगत पनि भयानक लाग्यो न आफु जस्तो भईयो न आफ्ना हरुमा हक लाग्यो आमाको माया बा को आशिर्वाद पाएकै थिए मैले श्रिमति ल्याए पछि घरको चलन अलि फरक लाग्यो

यहाँ अर्काको घर उजाड्नेहरू सत्तामा हुन्छन्, अनि घर बनाउनेहरू चाहिँ कोठामा हुन्छन् । भलो त कसैको चिताउनै नहुने किन होला ?

कहिले आमाको काखमा टासिदै बस्थे म लुटुपुटु कहिले बुवा सगै सिरक भित्र पस्थे म गुटुमुटु आखिर यो मन त हो कहिले कता कहिले कता सुटुसुटु कहिले सबैतिरबाट एकैचोटी हुदोरहेछ ढुकुमुकु

मन सकारात्मक भयपछि। तन उर्जारात्मक भयपछि।। पहाड पनि समथर हुन्छ यहाँ। जन एकात्मक भै जुटेपछि।।

सुखमा जती भिड थिए मलाई बधाई दिनेहरु दुखमा पनि त्यहि भिड थिए, मलाई दुखाई दिनेहरु।

सधै आफू हारेर सन्तानलाई जिताउने बाबाको अघि मैले "सफलता" लेख्नलाई शब्द भेटिन

तिम्राे बाेली सुन्दा सबै जन्ता माेहित हुन्छन् । जति मिठाे भाषण गरेपनि , सैब जन्ता शाेसित हुन्छन् । एक पटक हेर ती निमुखा, जनका आँखामा ।

ग्यास छैन मेरो घरमा ,चुलोमा आगो बाल्न गाउँ आउछेउ र माया भत्किदा ति घरका चुलोचौका माटाले टाल्न गाउँ आउछेउ र माया खेती किसानी पहिचान हो हामि सबै नेपालीको नमाने है गाह्रो पिरो गाई भैंसीहरु नि पाल्न गाउँ आउछेउ र माया

कहिले वार त कहिले पारमा चलिरह्यो माझीको जिन्दगी किनारमा चलिरह्यो कसैले बिच सफरमा छोडेर गएपछि जिन्दगी मदिराकै आधारमा चलिरह्यो

समयको खेल भनौ या भाग्यले जुराएको मेल लेखान्तले लेखायो, जुरायो कि बहानाले भेटायो

देश विकास होला भनि आस नपालौॅ अब भ्रष्टचारी यी नेतालाई भोट नहालौॅ अब आज यसको भोज,भोली उसको भोज भनी

कि आफन्त कि पराईमा हुन्छ फरक त आफ्नै सोचाईमा हुन्छ बा पछि का बा हुनु हुन्छ र त

चुनाव अघि हजुर २ अनि जितेपछी औकात देखाउछन्। हेर्दैजानुस नेपाल आमाकै यिनिले गर्भपात देखाउछन्।

"दिदी ,त्यो T.V.मा भाकाे तपाईं चिन्नुहुन्छ मान्छे?" निर्मलाकाे Photo देखाई बेलीविस्तार कहन्छे "कति राम्री मान्छे रैछे T.V. मा आउन पाई

किन कहिले कहिँ हुन्छ यो मन निराश...। पराइलाई सम्झि रुन्छ किन गर्छ विश्वास..

मानिसकाे आफ्नै शाेच हुन्छ। मान्छेकाे आफ्नै साेक हुन्छ।। जमाउने र कमाउने चाहनामा। हदैसम्मकाे जुन कर्मयाेग हुन्छ।।

उजाड अनि एकदम सुनसान छ तर पनि देवावटी मुस्कान छ लक्ष्यमा नपुग्दै सफर टुङ्गियो बाटो घाटाे एकदम् चट्टान छ

यो समाज बनेको छ पर्खाल ,हाम्रो मायामा आफ्नैहरू बन्दैछन रे,दलाल, हाम्रो मायामा मन हाम्रो मिल्यो,अनी माया हामीले गर्यौ दुनियाले किन गर्छन् सवाल, हाम्रो मायामा

निन्द्रामा थिए म र मलाई सजाइदै थियो। धेरै धेरै नै प्रेम देखाइदै थियो। थाहा भएन कुन खेल थियो त्यो

तिम्रो र मेरो साईनो , दुर भए पछि छुट्टिनै पर्ने त्यस्तो, मजबुर भए पछि अब एक हुन्छौ र?, संका लाग्छ सानू तिम्रो आफ्नो मेरो आफ्नो, सुर भए पछि

उच्चपद पाउँदा यहा आफ्नो मनोमानी भयाे फाइदा हुने काम मात्र छानीछानी भयाे

भन के के चाहिन्छ कतिले पुग्छ तिम्लाई ? पसिना चाहियो कि बिटोले हुन्छ तिम्लाई ?

दिन मा त ठिकै,पीडा हुन्छ रात मा अलि अलि भुलाउन याद उनको मात मा छु अलि अलि ।

भोकमा भोजन, निद्रामा, रात पाउनु पर्छ मान्छे नै हुन मानवताको साथ पाउनु पर्छ चिसो गल्ली पुल मुनि, सुतिरहे सपनाहरु

टोलाई मात्र रहन्थिन कहिलै बोल्दिन थिइन् आखाँ मा पट्टि थियो उन्को कहिलै खोल्दिन थिइन्

तलाउकाे कमल झैँ, फूल हाै आमा तिमी … मरुभूमिमा सन्तानकाे, मूल हाै आमा तिमी ।।

म सधैं जसो त्यो आकाशको तारा देख्ने गर्छु अनि उसैको बयान गर्दै खालीपानामा लेख्ने गर्छु। सम्झिन्छु म उनिको हुनै सक्दिन अनि मनबाट मेट्ने गर्छु।

हजार सपनाहरु तिम्रो साथ सँगै देख्छु जिउ्छु या मर्छु था छैन बाचे मुटुमा तिम्रै नाम लेख्छु यो जुनिमा खुसि दिन सकिना अभागि भएछु

जिन्दगी जसरी नै चल्दो रैछ !! बिना दाउरा आगो बल्दो रैछ !! परिस्थितिले ठक्कर दिएसी,, जवानी पनि आफै गल्दो रैछ !!

जिन्दगीका पीडा बटुली काहानी बनाउनु छ न चाहाने लाई पनि अब चाहाने बनाउनु छ

एक - एक जोड्दा चार हुनै सक्दैन पीडित अचानोमा धार हुनै सक्दैन कहाँ दाज्न मिल्छ र एक अर्कोलाई हसिया जस्तो तरवार हुनै सक्दैन

जोकर मुसा भुस बोकेर आउँछ जब गाउमा भोकमरी हुन्छ यो त्यस्तो देश हो जहाँ भगवानहरू पनि भ्रष्टाचारी हुन्छ बिदेशले चन्द्रमामा यान पठाएर प्रकाश ल्याछ मानौ

चोखो प्रेममा खेलबाड हुँदैन सानू मुटु भन्दा ठूलो उपहार हुँदैन सानू संसार सारा बैरी भए पनि म आउनेछु

जन्मिने साथ खुसी के हो छदैछन्।। खुकुलो भएछ शारीर यो मातापिताको साथ बिल्कुलै छैन ।।

फक्रिएको फुल सरी हाँसी राख तिमी मिलन बुझोड यस्तै रहिछ बांची राख तिमी टुक्रिन खोजे पनी मायाको यो हाम्रो बन्धन

जिन्दगी यो आँखाको आँसुमै बित्यो ।। वारी तिमी पारी म सम्बन्ध यो बिचधारमै बग्यो ।।

कम्जोर भएको छ मान्छे साहारा नसोध टल्किने त्यो गगनका जून तारा नसोध जितेर पनी फेरी यहाँ हारेको ब्याक्ति हो

सोध न कोही उस्लाई राहदानी बोकेर कहाँ जान्छ आफैंलाई बोझ भएको छ जवानी बोकेर कहाँ जान्छ विमानस्थलमा हात हल्लाएर खिसिक्क हाँस्दै ऊ

फूलन नपाई ओइलिएर फूल झर्छ किन आखिर जीवन जिउन नपाई मर्छ किन मीठा सपना र कल्पना बीच रहस्य खुशी आएर नआए जस्तो भै टर्छ किन

दिल बेचियाे भने मन बेचियाे भने । आफ्नै मुटुअनि धड्कन बेचियाे भने ।। के मायाँ गर्नेहरू पत्याइ रहलान र । मुनाकाे हातबाट मदन बेचियाे भने ।।

मलाई हाँस्न सिकाउने आमा त होनी !! मलाई बाँच्न सिकाउने आमा त होनी !! ताते ताते गरेर खेलाएर मेरी आमाले !!

माफ गरिदेउ मबाट प्यार हुदैन प्रिय सबै एकनास र दिलदार हुदैन प्रिय! तड्पिदै बाँच्दैछौ रे एकोहोरो प्रेममा तिम्रो प्रेम मबाट स्विकार हुदैन प्रिय

नि-यात गर्न खुँदो जस्तै चुक बनाउनु छ । यस्तै गरि छिमेकीलाई ढुक्ढुक बनाउनु छ ।। करेसा लुटिएला सोचिएन सोच्नु पर्ने ।

चिनजान बढ्यो अनि मायाँ हतारमा देख्न पाइयो । र गाजलु चञ्चल नयन बजारमा देख्न पाइयो ।।

अदृश्य भगवान पुज्नको डालीको त्यो फुललाई चुडाए! स्वीकार गर्दै भुल आफ्नो उसको सामु शिरलाई झुकाए!!

तिमीलाई मैले अब बिश्वास गर्ने आधार छैन यसर्थ पनि मलाई बाँच्ने एउटा संसार छैन यहीँ बुद्दभुमि छ-छ मेराे सगरमाथा आफ्नै

घुम्दै घुम्दै दुनियाँ सबैको दिन आएको हो तिमी आएपछि घरमा लक्षिन आएको हो महोदय घर उज्यालोमा आउदैन याद गर्नुहोस्

आफ्नै कारणले आफै लाई पिरलो धेरै सोच्दा सोच्दै दिमाग नै बिगारो फुत्त हराउन की झै लाग्छ जिन्दगी देखि

दर्द पीडा कहाँ घट्यो ,उल्टै बढेर झर्नु नै थ्यो खुरुखुरु ,थोपा बगेर । याद चर्को घरीघरी बन्दिन्छ सारो निष्ठुरीले परै परै ,बस्ने गरेर ।

झुटो बोल्छौ जमातमा सत्य माथी ताला लगाउछौ, कुरा साचो हो भन्दै भन्दै एकोहोरो रटान लगाउछौ।।

मैले सकेजति माया दिदा तिमीलाई घात भएछ , यो त तल्लो भाते केटा हो भन्दै भित्र बात भएछ, सुनपानिले चोख्याइएको तिम्रो ठुलो चोखो घरमा

निरन्तर आफ्नै गतिमा बग्छिन सेती, दिनदिनै, अत्याचार र भ्रष्टाचारको हुन्छ खेती, दिनदिनै आवाज उठाउनेको दबाउन के मुस्किल र

नयन तिम्रो , कस्तो गोला हृदय माझै ,भैगो सोला । बदन चाँदी, देख्दा खेरी सकल होसै ,गुम्ने होला ।

ओहिलिएछ जवानी, श्रृङ्गार के का लागि ? आफ्नै बने बिरानी, श्रृङ्गार के का लागि ?? जसको निम्ति यति धेरै मरिहत्ते गरेउ ।

निहुरिएर लजाइ लजाइ नआउ मेरो सामु। पराइको शिन्दुर सजाइ नआउ मेरो सामु।। शुन्दर सपना देखाएर अर्धचेत बनाई ।

कहिलै नभरिने रहरको, झोलि सम्झिदा !! अतितले सताउछ हरपल,भोलि सम्झिदा !! मनमा अझैपनि, रहरको मुना पलाउछ; बचपनमा हिडडुल गर्ने , खोलि सम्झिदा !!

बाकी रहेन धर्ती बेचिए गगन बेचिए ब्यापार हुन्छ शहरमा यौवन बेचिए अब अर्ती उपदेश नदिए हुन्छ हजुर

जुठो जुठो थाल हो त्यो मैले बुझेको। जुठै थालको दाल हो त्यो मैले बुझेको।। भन्न त नभन्नु है कसैलाई भन्थी । निकै चालू माल हो त्यो मैले बुझेको।।

अझै कति गर्छौ इन्तजार परदेशी ! आखामा बगाउदै असार परदेशी !! सुनौलो सपना बोकि उडेको त हौ !

तिमीलाई भेटेको त्यो चोक प्यारो लाग्छ माया गरि दिएको सबथोक प्यारो लाग्छ मलम दल्नु छैन मलाई जति चोट दिएपनि

बगेको छ पानी कहाँ पुग्छ होला ? उडेको खरानी कहाँ पुग्छ होला ? सिधै नर्क भन्छन् अभागी मरे त !

भूलायो दिनजति मधुशालामा पिएर अलिकति मधुशालामा योजना हरायो भने,खोज्नु सरकार !

हजुरको त मित्र हो म, छल किन गर्नु हुन्छ ? आउनुहोस न कुरा गरौँ, मिस्कल किन गर्नु हुन्छ ? उठाउने बाहानामा नधकेल्नुस महोदय ।

घरमा दुलहि हुनेले बाहिर गर्लफ्रेण्ड किन बनाको, सोच्छु बैङ्कले नि चेक अनि एटिएम किन बनाको । छिमेकिको झिलिमिलि बङ्गला देखेपछि छोराले, सोध्छ बा हाम्रो घरमा दिन पछि रात किन बनाको ।

आँशु राखिदिनुस दुईथाेपा फुल राखिदिनुस। मरेपछी याे शरीररमा राताे तुल राखिदिनुस।। अब अन्याय अत्याचार सहिए हुदैन सरकार। आउनुस चाहे याे छातिमा त्रिशूल राखिदिनुस।।

जीवन भर तिम्रो हुन सकिन क्षितिज पारि भयाै छुन सकिन कुरा हुन्थे दुःख सुखका धेरै अंगालोमा बाँधि रून सकिन

सपनाको पालुवा लाई मेहेनत ले गोड्दै थिए मेरा हरेक अनुभबले मेरो साथ छोड्दै थिए अनगिन्ती इच्छा हरु मेरो मन मा डुल्दै गर्दा

किन टाढिदैछौ तिमी,गाह्रो यहाँ हुदैछ मलाई । गरेको छुइन त्यो काम कुनै जस्मा तिम्रो छैन भलाई। धोका दिएको छुइन तिमीलाई ,सजाय केको दिदैछौ?

सन्चै छौ या बिसन्चो सोध्न मन लाग्छ हरेक पटक तिम्रै खबर लिन मन लाग्छ सुन्छु अाज भोलि अर्कैसँग खुसी छौ अरे

एक्लै बस्दा तस्बिर हेरेर मन बुझाउनु है लुरी!! घरमा हाम्रो कुरा अहिले "नखुलाउनु है लुरी!! गार्हो हुन्छ छुट्टिएर बस्न हामीलाई जीवनमा!!

न जन्ति भेटिन्छन् गाउँमा न मलामी भेटिन्छन्। सबका सब जवान विदेशमा गुलामी भेटिन्छन्। भन्नत पैसा पठाउँछु याद पठाउन्न भन्नेका पनि

कहाँ पुगेंको थे म कहाँ आएको थे, त्यो याद अझै छ, कैले भेटाएँ कैले हराएँ थे तिमिलाई, त्यो याद अझै छ, बरू आफ्ना लागि के गरे भनेर, भन्न पनि नसकुला हेर

धनिलाई सुख आराम, तकिया जस्तै जिन्दगी । गरीबको त धारिलो त्यो, हँसिया जस्तै जिन्दगी । न्यून आय परिश्रम त, परिचय भो निमुखाको ।

हर कोहीलाई आफ्नो प्रेम खास लाग्छ त्येही प्रेमको प्रेमकथा लेख्न मन लाग्छ भिडहरुको माँझमा मेरो कमजोर प्रेमकथा

नभन्नु मलाई जिउदै मार्यो भनेर । हात समाई बिचमै छाड्यो भनेर । दोष मेरो होइन प्रीय तिम्रो हो ।।

पत्थर पगाल्ने आशमा प्रेमको भेटी पठाए उनले दिएकै रुमालमा मुटु बेरी पठाए मुटु पाए चरचर्ति भुट्ने मनसुबा राखेपछि

उसले एक नजर दरबारमा राखेको छ । र पाइला तरबारको धारमा राखेको छ । देशमा के छ र ? भन्दै जो खाडी भासियो

बाबा,छोरी, अनि श्रीमती सहि होलि आमा । छोरी पनि स्कुल जाने भै होलि आमा ।। यस्तै छ नेपाल सरकारको जागिर ।

दिलमा बस्छुहै भनी, बस भने दिमागमा पस्छुहै भनी, पस भने हासो लुटि खुसी रितिए पछि

जुनेलिसँगै रहर पठाएको छु, नबिर्सिनु है मलाई पवनसंगै खबर पठाएको छु, नबिर्सिनु है मलाई कहिले विवशताले रोक्छ, कहिले परिस्थितीले छेक्छ

मेरो घरमा जहिल्यै आटो पाक्छ, सिन्की झोलपानि हुन्छ । हजुर हुनेखाने होइसिन्छ र पो दिन दिनै बिरियानी हुन्छ ।। कलिलो काँचो बीस बर्षे ठिटो बाध्यताले मुग्लान छिर्यो।

टाढा पर्छ कि नजिकै पर्छ बजार शहरबाट कस्तो देखिन्छ आखामा गाउको प्यार शहरबाट ।। ए गाउँ छोडेर शहर बसाई सार्नेहरु हौ

हो ! छिमेकी निहुँ खोजिरहन्छ, तगरामा बसेर । तर म सुरक्षित छु भन्ठान्छु, खतरामा बसेर । स्वीजरल्याण्डको सपना देख्छन, भाषणमा नेता ज्यू ।

झुट भरिएको मुस्कान नचलाउ उधारोमा मेरो सामान नचलाउ एउटा गोठालो निदाइ रहेको छ चरेको भेँडाको बथान नचलाउ

धेरै दिन भो अाज एउटा गजल फुर्याउछु .. ज्योतीष डाँकि अर्को साल लगन जुर्याउछु .. बिहे गरे यहि साल गर भन्छे मेरि छम्माले

जब आउने छ तिम्रो याद, तब चल्नेछ कलम बम, घाइते हुनेछ जुन दिन मुटु,अनि गल्नेछ कलम बम, धेरै सोचेर मनमा कुराहरु, रात दिन कटाउदै

आउने जाने क्रम जारी यस्तै रहेछ संसार । धूर्तहरूको लुट जारी यस्तै रहेछ संसार ।। सकिएन कथा अझै सीता द्रौपदीको ।

तिमि आउनु चढेर पजेरो गाडिमा। म आउनेछु चढेर भैसिको पाडिमा ॥ घर जान ढिला होला साझ तिमिलार्इ ।

लाख थियौ तिमी अब करोड बनी आउनु अब आउँदा मेस्सी तिमी कोच बनी आउनु आशा को केन्द्रबिन्दु हर खेलाडी को बनि

को भन्न सक्छ के हुन्छ पर्दा खसेपछि। सबै ढाकिन्छ, छोपिन्छ पर्दा खसेपछि।। राम्रो गर्नु पर्ने त पर्दा उठे पछि मात्र न हो।

आकाशको त्यो जुनले रुवायो त्यो भन्दा बढी उनले रुवायो मन भुलाउन, गजल लेखियो

म नेपालको नागरिक हूँ , घरमै बसेर २ लाख तलब चाहिन्छ ।। जहाँ पायो तेहि फोहोर फाल्छु, तर मलाई गाऊँ शहर साफ चाहिन्छ।।

रातोमा रातो, असारे फुल्यो, गाउँघर पाखामा घन्किन थाल्यो असारे गित सुरिलो भाकामा ! याद आउन थाल्यो, दबदबे हिलो,धान रोपि हिडेको

तेल छ बाती छैन हजुर सलाई के गरुँ ! लाग्दैन आगो पत्थर दिल जलाई के गरुँ ! ज- जस्ले हिजो भगवान समान ठान्दथे ।

जब आफ्नै छायाले छोड्छ रात परेपछि यो दिमाग ले तिम्लाई सोच्छ रात परेपछि जूनको दागलाई तिम्रो कोठी सम्झिएर

अटेरी अग्लो पहाड बाटो छेक्दै उभिए पनि रिसाउ किन? मनमा बाह्र फिटको पर्खाल भएपछि बादल रिसाउदै काल्लै मुहारले चट्यागं उकाले पनि

मेरो र उनको एउटा खोज थियो सपना देख्ने उनको एउटा सोच थियो दिउँसै आखा चिम्लिएर उनि भविष्य खोज्थिन् नियालेर हेर्दा उनि आफुलार्इ पाउन्थिन्।

मेरो कथा पढ्छौ कि सुन्छौ तिमी चाहना भए आउ झुपडीमा त्यही बेला देखाइदिन्छु ढलान वाल फुटाउने यी हत्केला देखाइदिन्छु

खै के सोची हाम्रो बिहे, हुन्न अब भनी ! गह भरी आँसु थियो तर, रुन्न अब भनी ! सतिले हारेको देशमा मैले कहाँ जित्नु, म अछुत हुँ रे तिमीलाई, छुन्न अब भनी

गरिबले ठुलाबडाको दासी बन्नु परेको छ। यहाँ बिना कसुर कै फाँसी बन्नु परेको छ। घर जग्गा सरकारले लिलाम गरि लिदा जङ्गल पसेर सुकुम्बासी बन्नु परेको छ।

जूनको दाग र तिम्रो कोठी पर्यायवाची लाग्छ तिम्रो नयन र सागरको मोती पर्यायवाची लाग्छ हात्ती गैडा क्रमश लोप हुन थाले पछी यहाँ

आइदेउ मेलम्ची आइदेउ एकफेर बगेर कल्कलाउदेइ मेरै घर नेर। सुक्खा भै उजाड भइसकेको छ जिन्दगी

कमाउनु भएछ बेस्सरी बिटो नोट वहाँले । लगाएर दौरा सुरुवाल कालो कोट वहाँले । ती चिल्ला गाडी,भब्य महल,सभा समारोह

जल्दै गरेका ती लाशहरु अनि उड्दै गरेको त्यो धुवाँ त्यसैसंग उड्दा हुन ती आत्माहरु

जसोतसो बगीरा'छ जिन्दगानी भेलसरी कहिलै हार कहिलै जीत जिन्दगानी खेलसरी गृहस्थीको मन्चमाथी बन्नुपर्छ अभिनेता

घुम्ती प्यारो लाग्छ त्यो रोड प्यारो लाग्छ् तिमीलाई भेटेको त्यो मोड प्यारो लाग्छ उपचार गराउनु छैन जती नै दुखे पनि

उन्कै झल्को पाउने आशमा बाढी आयो याद बिना साथै खोला तरिरहें बज्यो घण्टी तेस्रो बरै भेट्न हतार गरिरहें।

मलाई प्यारको नशा पिलाएर गईन आफ्नै फाटेको मन सिलाएर गइन । मेरो अौकातको परीक्षा लिँएसि उनि

धेरै दिन भो तिमीसंग बोल्न पाछैन ।। गुम्सिएका मनका कुरा खोल्न पाछैन ।। चाहान्छु म त, तर तिम्रो के छ सोच

अाशन,बासन, भिटामिनले पूर्ण यिनै हुँदा पनि भ्रष्टाचारमा कति माहिर, अनेक रोगले छुँदा पनि राजश्व र सेवा शुल्क बारम्बार तिरेकै छन् अालाकाँचा, युवा, वृद्ध अभावले रुँदा पनि

ऐना अगाडि आफै, आफ्नो सिउँदो भर्नु सक्छ्यौ भने तिमीलै, यो साल् बिहे त गर्नु संगै मरौ र बाँचौ, भन्ने कसम् नि छोड

भोको पेटको भोक मेटाउने खाना मेरि आमा पटक-पटक सुनिरौझै लाग्ने गाना मेरि आमा !!

मेरो मनको फूलबारीमा फूल बनी छाउ है सानू अधेरी त्यो रातमा पनि जुनबनी आउ है सानू तिम्रो नामको एउटा गीत लेखी राख्या छु है

आमा बुवाबाट टाढा हुदा यो मन यति रुन्छ किन । काम गर्न अगाडी बढ्छु दिनमै अध्यारो हुन्छ किन ।। घर छोडी भाइ बैनी बा-आमा छोडी पर्देशै छु म त ।

निश्चल मनले आकाश भइदिउला धडकनका लागि सास भइदिउला के चाहियो र कर्णालिका लागि गास बास अनि कपास भइदिउला

मन सङ्ग मनको नाता छुट्यो जस्तो लाग्छ अरुले नै मेरो खुसी लुट्यो जस्तो लाग्छ !

तिम्रो लागि म आशैआशको खानी भए राजकुमार हुन्थे म तिमी मेरो रानी भए सुरुसुरुमा एक्लै बाच्न कोशिस गर्यौ तिमिले आजभोली म हुँदा चाहिँ म नै तिम्रो बानी भए

मुटु मुटु हराएपछी ,तन तन हराएपछी म युवा भएको हुँ , बच्पन हराएपछी मैले कति खोजे कति खोजे पाउँदै पाइन तिमिमा नै भेट्टाएँ मेरो मन हराएपछि

बुझ्छको यहाँ सागरमा कति पानी छ, अाफ्नो त बगर जस्तो जिन्दगानि छ। ख‍ोजेनौ पढ्न खाली पाना मात्र पल्टायौ, नलेखेको कसैले यहाँ अजिब कहानि छ ।

यो मेरो दारी मेरो उनीलाई किन भारी गफ गरे पिछ्य भन्छे काट त्यो दारी

सय, पान सय, हजारबाट सुरु हुन्छ। र सम्बन्ध यसप्रकारबाट सुरु हुन्छ। गाउँमा त त्यसको मात्र असर देखिने हो ! वास्तविकता त बजारबाट सुरु हुन्छ। धेरै पछि पुग्छ बजेट, बझाङमा पुल बन्न

मेरि आमालाई गुन्यो र चोली किन्न सकु। सुनी रहु झै लाग्ने मीठो बोली किन्न सकु। पुरानो रोगले च्यापी रहन्छ सधै आमालाई

जब सम्म देह मन्दिर हुदैन॥ भित्रबस्ने मुर्ति स्थिर हुदैन॥ आकाशको क्यानभासमा एउटै टिकाउ तस्बिर हुदैन

संसार सारा बैरी भयो, आफैमा लुकेर रोए । रित्यो आँखाबाट आँसु , परेली सुकेर रोए ।।

काबुमा हुँदै हुन्न मन शराब पिए पछि सम्हालिन्न आफ्नै बदन शराब पिए पछि भट्टीबाट ए हजुर निस्की नै मन लाउन्न्

तपस्वी बनेर बसुँला हजुरको। केवल नाम जपेर बसुँला हजुरको। भो बरदान नदिए नदिनुस के भो र.. प्रार्थना गरेर बसुँला हजुरको।

लुकि लुकि एकान्तमा, कैयौ चोटि हेरेँ मैले हेर्दै फोटो रातभर नै, ओल्टे कोल्टे फेरेँ मैले । सबै कुरा अटाउनुथ्यो, मन भित्र गुम्सिएका

चिसो न्यानो भयो मौसम पानी परेपछि । अनि सुरु भयो गजल बानी परेपछि ।। उदास उदास मेरो मुटु खायो कुटु कुटु ।

उनकाे मेराे अनायासै भनाभन भाे अाज गल्ती अन्जानमा कि जानाजान भाे अाज ईमान्दार कहलिएकाे त्याे हाम्राे माया

प्रेमि वारि र प्रेमिका खोला पारी भेटियो प्रेम नसिंचिएको मन बाझो बारि भेटियो उ मेरो पहिलो प्रेम, अन्तिम प्रेमी भन्थी खुल्ला बजारमा प्रेमको व्यापारी भेटियो

मनको बाध फुटाएर जान्छ्यौ भने के भनु खै लाको माया टुटाएर जान्छ्यौ भने के भनु खै कसम खायौ बाचा बाध्यौ सगै जिउछु भन्यौ

भगवान ठानेर मन्दिरमा फूल चढाइरहें, तिम्रै ईसारामा पाइला अगाडि बढाइरहें तिमी पत्थर थियौ त किन भनेनौ सानू

धेरै दिनमा एउटा गजल फुराएको छु उनिसंग भेट हुनलाई दिन जुराएको छु भेट हुन उनी अाउछिन होला सबेर सबेरै

सम्झनामा आए मेरा अफान्तजन यो दशैँमा । परदेशिको आँखा भिज्यो रोयो मन यो दशैँमा ।। गाउ बस्ती चोकभरी नया गीत बज्यो होला

ए नेता हो भ्रष्टचार गर्छौ किन ? जनताको रगत खाइ पैसाको लागि मर्छौ किन ? नयाँ नेपाल बन्छ भनि दिन रात भाषण गर्छौ ।

आमाको काख जस्तो बुबाको लाख नहोला। धर्तिको जत्तिकै महत्वमा आकाश नहोला। मर्मिरेमा बेसी झरेर राती फर्किने बुवासंग।

गर्नेले हदै पार गर्न थाले पछी, उचाई पुग्न नपाइ तल झार्न थालेपछी। म चुम्बक भको हो कि उनी फलाम

भेट्न आउदा बाउले देख्दा लुकेको के कुरा गर्नु, तिम्रै पिरले भातै नखाई सुकेको के कुरा गर्नु। गाँउघरमा आजभोलि तिम्रो मेरो चर्चा रैछ

त्यो राहाधानी जलाइदे भन्छ्न मेरो बा । त्यो जवानि खै मलाइदे भन्छ्न मेरो बा । जति सक्छ्स स्वदेशमै कमाए खुसी छु

कँहा खोजौ शब्दहरु म तिम्रो रुपको प्रशंशा गर्न ए तरकारिवाली। कति दिन र रातहरु निदाए तिमिलाई यी अाँखामा भर्न ए तरकारीवाली।। खोजिरहेछु तिम्रो ठाउँ सम्पर्क गरि भेट्न कुनै दिन।

थोरै थोरै पनि किन नह‍ोस बोलेर छोड अाउदै छु म दिलको ढोका खोलेर छोड जति कोसिस गरे पनि सकिन मैले भुल्न

धेरै भयो मौनता,अब आवाज उठाउनुछ अन्यायको विरुद्धमा,आवाज उठाउनुछ। समाजमा विकृतिको,रुख झ्याम्मिसक्यो

बोल्न पनि छोड्यौ गल्ति, भेटेर पो हो कि त्यो दिलमा अर्कै नाम, लेखेर पो हो कि एक भन्दा अर्को धनि,साथिहरु तिम्रा

नआउ तिमि नजिक गलत मान्छेको ।। बिचार नै छ बेठिक गलत मान्छेको ।। देखावटी हाँसो कतिञ्जेल टिक्छ यहाँ

तिमिलाई त खोई मलाई त डर लाग्छ जब दिन्छौ आश तब मात्र भर लाग्छ कसैलाई बनाऊछ कसैलाइ बिगार्छ

भो भेट्दीन तिमिलाई अब छुनै नपाउने भए ! दुई जोवन एक अँगालोमा हुनै नपाउने भए !! जसको मिल्याछ चीना उ त क्यानडाको रछ ! माया मात्रै के छ भन्नुर तीम्रो हुनै नपाउने भए !!

छर्छन बीउ फलाउछन अन्न, बारी भएपछी। केखाउ केलाउ हुन्न घरमा रोज-गारी भएपछी।। बिना स्त्री घर संसार नै, लथालिङ्ग भताभुङ्ग । घर नै संसार झै लाग्छ घरमा, नारी भएपछी।।

बिना तालको गित मैले गाई रा'को रै छु, एकोहोरो माया तिम्लाइ लाई रा'को रै छु। तिम्रो माया मनलाई हैन धनलाई पो रै छ

बेचिए खोला नाला नेपाल आमा रुदैछिन । हराए चाला माला नेपाल आमा रुदैछिन ।। अंश भाग लगाए झै टुक्राटुक्रा भयो देश ।

वियोगका ती सारा पीडा भुल्न चाहान्छु । ढुङ्गासरी मनमा फुल बनी फुल्न चाहान्छु ।। अधुरा ती आकांक्षा पूरा नहुदै विलिन भयौ । तलासमा तिम्रो सारा जङजिर झेल्न चाहान्छु ।।

हेर्छु जता अाजकल कोलाहल मात्र देख्छु , देखाउन रोएपनि भित्रभित्रै हास्ने मात्र भेट्छु । आश्वासन दिनेहरू कति भेटे कति

मायाको सरकार हाम्रो ढाल्ला जस्तो छ | सत्ता लुट्ने फोहोरी खेल थाल्ला जस्तो छ|| हाम्रो गठबन्धन बलियो भए पछी |

समाजमा मेरो एउटा कहानी थियो कहानिले मूसिएको निसानी थियो || पलासिए पाईलाहरू शुन्य रातमा अंन्धकारको प्रतिक विहानी थियो ||

जात बदलदै मा कोहि, सौगात हुँदैन। आफूलाई नीच ठान्ने हरुको, औकात हुँदैन।। किन ठानछेउ म, सानो जातहूँ भनेर मानवता भन्दा ठूलो, कुनै जात हुदैन।।

अब आफ्नै देशमा तेल चाहियो चुनाव हुदैछ । थोत्रा गाडि हटाइ रेल चाहियो चुनाव हुदैछ ।। अनगिन्ती छन भ्रष्टाचार अनि लुटपाट पनि ।

पासपोर्ट बोकि अरबतिर कत्ती धाउनु सरकार ! दुधे बालक झुपडीमा कत्ती रुवाउनु सरकार ! परिवार सैँ चाड मान्ने हाम्लाइ पनि रहर होला मनमा पीडा गुन्टा पारी कत्ती रमाउनु सरकार !

पुरानो इतिहास भेटिनेछ मेरो गजल भित्र होमियोपैथी सधै बन्छ चौघेरो गजल भित्र देख्दै जानेछु तब सम्म लेख्दै जानेछु फेरि

जुठो जुठो थाल हो, यो मैले पनि चाल पाए जुठो थालकै दाल हो, यो मैले पनि चाल पाए यता तिमी उता तिमी, चारैतिर तिमी तिमी

सारा खुशी छोडि दुखलाई आप्नानाउनेछु बरु तर धनको‌ लोभमा इज्जत बिकाउने छैन बरु आफ्नैलाइ छोडि टाढा जउला

तिमिलाई मनमा सजाई सके अरुको लागि छैन ठाउँ तिमिलाई माया गर्छु भन तिम्रो मनमा आउने बाटो कहाँ छ यो सन्सारमा म भन्दा बढी माया गर्ने व्यक्ति कहाँ छ

हैन के मिसायौ यो पानीमा छटपटाई रहेछु राजधानीमा चुलबुले ति मृगनयन देखि मन भुल्यो आज सानी मा

तोडिदै गएका छन मेरा सारा बिश्वासहरु सबैले स्वार्थी संसार भन्थे स्वार्थी नै पो रैछ ! वन जङ्गल चारै तिर विरहिको धुन सुन्छु

सपनामा आजभोली उनीलाईनै देख्न थालेको छु आफुभित्र आफै खै किन हो हराउन थालेको छु

आज मलाई मेरै मितको याद आयो सम्झी गाउ पाखा अतितको याद आयो धेरै बर्ष पहिला मिठो भाकामा संगै उनले गाएको त्यो गीतको याद आयो

छोरो आउने दिनहरु गन्दै होलिन् मेरि आमा। उकाली र ओराली गर्दै होलिन् मेरि आमा।। भाग्यमा नै लेख्या रैछ पर्देशी हुन मलाइ।

कती मिठो हुन्थ्यो साथ तिमी र म बस्दाखेरि रक्सी बिनै आउथ्यो मात तिमी र म बस्दाखेरी । आज तिमी टाढा छौ, तर मन बुझ्छ फेरि

छाडी गयौ किन मलाई, मुटु भरि घाउ भयो आशुको भेलमा तैरी रहने, जिन्दगानी नाउ भयो सधैभरि हारे मैले, जित सबै सुम्पे तिमी लाई

न रुनु न हास्नु दोधारको जिन्दगी भो गामबेसि मै सधै ओडारको जिन्दगी भो। कति पीडा समेटेर राखी रहनु मैले सधैं यस्तै यस्तै मेरो बेकारको जिन्दगी भो।

कत्ती दु:ख गरौ दैब, आधा पेट खाना पनि छैन जाडो गर्मी छेक्ने कुनै, आङ ढाक्ने नाना छैन दु:ख सम्झी यस्तो लाग्छ, भगवानको खाता भित्र

कानमा आइ गर्ने तिम्रो बात प्यारो छ मेरो हातमा मिलाउने हात प्यारो छ भावनाको कदर अनि एकअर्काको सम्मान

तिम्रो मेरो जवानी को गजल लेख्दा कस्तो होला ठेकी अनि मदानी को गजल लेख्दा कस्तो होला आत्म कथा निकाल्ने को होड बाजी चल्दै गर्दा

दिनमा देख्दा टुटेको मेरो सपना रातमा आई पुरा भयो || सामुन्य बोल्न नसकेको फोन मा नडराई आज कुरा भयो || राम्रो गर्छु भन्दा भन्दै पनि कहिले काहि सबै गर्छन गल्ती ||

आँशु झारेर परेलामा नरुनु पियारी दुई मुटु छुट्ने बेलामा नरुनु पियारी कुनै पल परदेशीको सम्झना आउदा तस्बिर लि हत्केलामा नरुनु पियारी

सुन्दर महल कल्पनाको हराएझैं लाग्छ, आङ मा लाग्ने रबीपनि (हिजोआज ) हराएझैं लग्छ। बाच्ने आशा मर्दो रैछ बिस्वासको डोरी टुटे पछि, कतै जीवन यत्ती होकि (भनी) डराएझैं लाग्छ।

अरुको कथा लेख्दा लेख्दै आफ्नो कथा बनेको छ । सहि न सकिने देखाउन न मिल्ने मनमा पीडा बनेको छ ।। हावासँगै उडेको चंगा जस्तै मेरो जीवन बनेको छ ।

सबैभन्दा ठूलो कुरा संविधान फेरिएन ! फेरिए लुगाफाटो तर अडान फेरिएन ! कतिपय लान्छना पाउने मध्य देखिए !

चोखो माया तिमिलाई गर्छु भन्नेले।। टाढा होइन म नजिक सर्छु भन्नेले।। छोडी गयो एक्लै खोलिको किनारमा। सयौं जंघार तिमीसंगै तर्छु भन्नेले।।

छैन जग्गा जमिन अलिकती पनि छैन। हामीसँग प्रसस्त धन सम्पती पनि छैन। बा थलापरेका छन् दीर्घरोगले बर्षौं देखि हाम्रा लागि त डाक्टर ओखती पनि छैन।

भन्छन लेखेको लेखान्त भोग्नै पर्छ मैले! जिवन कठिन मोडमा मोड्नै पर्छ मैले!! पिडाको रापले जती तताउछ जिन्दगी !

सानु तिमी रिसाउदैनौ भने , एउटा कुरा भन्छु तिमीलाई साचो माया गर्ने , अशल प्रेमी बन्छु लफङ्गा भन्लाउ, गरिबको छोरा पनि भन्लाउ कमाएर हजारका नोटहरु , तिम्रै हातमा गन्छु

मनै त हो ठूलो, नगर भो सुनको कुरा । खाँचो छ यहाँ, भरे खाने नुनको कुरा ।। न शुर भो न ताल, गोलमाल भो सबै ।

सास चल्दा चल्दै रोकिन्छ ख्याल गर है आमा हिन्दा पाईला धेरै ठोकिन्छ ख्याल गर है आमा फर्कि आउनेछु एक दिन पक्कै पनि पिर नगर दुखी हुदा आशु पोखिन्छ ख्याल गर है आमा

लगन पछिको पोते लाउनुको के अर्थ रङ्गबिनाको ईन्द्रेणि छाउनुको के अर्थ । जितिबेला खाचो थियो पाउन सकिएन

तिमीसंगै बन पाखा, डुल्न पाए हुन्थ्यो । एकै पटक बगैंचामा, फुल्न पाए हुन्थ्यो । कालो कालो बादलुको, त्यो घुम्टो तोडि

एकात्मकवाद र एकलौटी,राज्यसत्ता ढल्नेछ हेर्दै जाऊ । जनताद्वारा जनताको हितमा, शासन चल्नेछ हेर्दै जाऊ ।। विदेशी भूमीमा हराभरा सौन्दर्य दिलाउने हामी नेपाली ।

यो रातलाई दिन भन्दा फरक नपर्ला रातमा पनि उज्यालो निस्फिक्री भैइरहेछ बादल पनि बेरिएर सिक्री भैइरहेछ

धारामा बत्ति पानी कहिले आउँछ सरकार ? र आफ्नै मनोमानी कहिले आउँछ सरकार ?

खेल्न बसे तर एउटा ठूलो तास भएन । किनकी मेरो जिवन कसैको दास भएन ।। गर्छु माया तिमी लाई भन्दा भन्दै पनि उस्ले ।

मन भित्र पीडा भए पनि मुस्काउन पर्ने !! अरे यार जिन्दगी यसरिनै चलाउन पर्ने !! यो मनमा के छ कसैले बुझिदिएन पनि !!

मन्द मुस्कान छड्के नजर दिन्छे त ऊ म के गरु मलाई पाउन सधै व्रत लिन्छे त ऊ म के गरु । स्कुल आउदा-जादा सधै दोबाटो मै कुरी बस्छे

लेख्न खोजेथे गजल यार कहानी बन्दिएछ । कहानी सुनेरै रुने अचेल मेरो बानी बन्दिएछ ।। ठुला साना सब्बै चोटहरु साहिदिन्छ अचेल ।

भएभरको जेथो- मेलो खानपान बेचेर । खोई कहाँ गए तिनिहरू दोकान बेचेर ? भर्खर अर्का एकजनाले देश छोड़े अरे ।

चिसो शरिरमा आज चर्को घाम पारेर आए !! कोमल थियो यो दिल आज दह्रो पारेर आए !! मायालु स्वरले बोल्ने गर्थे सधैे उनि संग !!

लाग्दैन मलाई मेरो पनि , लहर आउछ अब , के बाँकि छ र खै यार ,मात्र रहर आउछ अब॥ तिम्रो चिट्ठी र पत्र गाएब हुदैछन् दीनदीनै , लेख्दीन सायद नमिठो, कहर आउछ अब !!

मेरो दार्इ एम्बुसमा पर्‍यो, अनि म बदलिए कान्छो भार्इ शहर झर्‍यो, अनि म बदलिए ! आफू नखाई आटोढिडो, ख्वाईथिन आमाले

तिम्रो रूप रंग अनि हिड्ने हर चाल मन पर्छ ! तिम्रो आनिबानि अनि गाजलु नयन मन पर्छ !! एकै आवाज मा सयौं लाई प्रभाव पार्ने तिम्रो ! कोईलीको जस्तो लय अनि बोलि मन पर्छ !!

पछि पछि सारा बिश्व अाउनु काे के अर्थ । तिमी छैनौं त सारा खुसि पाउनु काे के अर्थ ।। न सुन्ने कोही छन न पिर बुझ्ने काेहि , बिना सिद्दि गित गजल गाउनु को के अर्थ ।

सपना हरु धेरै थिए , बिपनासँग भूली दिए॥ चाहना राखे जून झार्ने, निसाना चुक्यो, आसू पिए

दुश्मनलाई पनि सम्मान गर्छु अब ! टाढा होइन उस्कै नजिक पर्छु अब !! जे भनुन यो समाजले मत्लब हुन्न ! सामान लिगि उतै बसाइँ सर्छु अब !!

हार्नु पनि पर्छ कहिले , सधै सधै जीत हुन्न एक्लै पनि हिड्नु पर्छ, साथमा सधै मित हुन्न संगै जिउने संगै मर्ने , जति कसम खाए पनि साथै मर्ने संसारमा, यो श्रीष्ठीकाे रीत हुन्न

नषालु नजरले हानेर के के गर्छे गर्छे ! सिरक ड्स्ना तानेर के के गर्छे गर्छे !! सर्माउदै आघी बडि भुत्तुकै बनाउछे अझ सरम मानेर के के गर्छे गर्छे !!

जब सम्म मेरो यो शरीरमा सास रहिरहन्छ ! तब सम्म तिम्रा यादहरु बिन्दास रहिरहन्छ ! मानिसको मन बदलिन समय लाग्दैन पनि ! त्येसैले तिमी आउछौ भन्ने आस रहिरहन्छ !

कती गए यसपालिको मंसिर नि, खेरै जाने भयो | बनाउछु भन्थे कसैलाई आफ्नो, सम्झेरै जाने भयो || बिदेशबाट के फर्क्याथ्यो झ्याइ पारेछ सुन्तलीलार्इ | आफ्नो भने आएन पालो बधाइ, दिएरै जाने भयो ||

दुख पर्दा तिम्रै तस्बीर शिरमा राखे आमा । सुख पनी दिन सकिन पिरमा राखे आमा ।। नदि जस्तै बगेर जाँदा आएर भेल बाढी । तार्न पनी सकिन मैले किनारमा राखे आमा ।।

म टाढा टाढा छु नजरमा प्रियको । नचुमेको धेरै भो अधरमा प्रियको ।। यादले पिरोल्छ हर दिन हर रातभरि । नपुगेको धेरै भयो शहरमा प्रियको ।।

झुटो रहेछ बाचा तिम्रो रुवाएर गए स्वार्थी रहेछ माया तिम्रो डुबाएर गए बाच्दिन म तिमिबिना भन्थेनी हिजोसम्म

मधुर त्यो बोली, खास लाग्छ । छड्के नजरको, आस लाग्छ । मुसुमुसु हाँस्न, थालिन बल्ल मुस्कान उनको, मिठास लाग्छ ।

मेरो तन मन मा म मस्ती छु, फूल्दै गर्दा को फूल झै खुसी छु॥ बाटो भुले नि के भयो र मलाई, पुग्नु पर्ने हो त्यो ठाँऊ एक्लै छु॥

अखण्ड प्रदेश हैन, अखण्ड देश हुनुपर्छ । नेपाल भित्रै अट्न सक्ने, मधेस हुनुपर्छ । मधेसी, पहाडी र हिमाली सम्पूर्णलाई, एउटै सुत्रमा बाँध्ने, बलियो लेस हुनुपर्छ ।

सबै आफ्नो हुन्न चेली भिरमा झारिदेला लुटि सबै इज्ज्तहरु खोला तारीदेला कसैले फोटो माग्दैमा दिई नहाल्नु नि तिम्रो सबै तस्बिरहरु नाङ्गो परिदेला

प्यारले जब प्यार,बुन्छ जीबनमा, मुटुले सब मुटुहरु, छुन्छ जीबनमा॥ कसैले कसैलाई मन पराउछ भने, आफुलाई स्वयं आँसूले, धुन्छ जीबनमा॥

हिमालको शिर, झुक्दैन कहिले पनि । मान्छेलाई धनले, पुग्दैन कहिले पनि । सयौं पटक बोल तिमी, झुटो कुरा, तर सत्य कुरा, लुक्दैन कहिले पनि ।

खोलापारि तिमी प्रिय, वारि म हुनुपरेको छ । नजिक्को तिर्थ हेला हुदा, सम्झि रुनु परेको छ । हिजो म चाहे तिमी मानिनौ, अाज तिमी चाह्यौ म त्यसैले त एउटै खोलि , दुई किनार हुनु परेको छ ।

कोही रोए कराए जस्तो कसैले सम्झाए जस्तो, मुर्दाको सम्मान जिउँदाको पुत्ला जलाए जस्तो ! यौटा प्रेम पत्र हातमा , परेकोथ्यो पहिलो चोटी, प्यार भन्दानी लाग्दथ्यो, तमसुक पठाए जस्तो !

फर्किएर आऊदिन म मुटु ,सिई बस्नु तिमी॥ भेट्नभनि धाऊदिन प्याला ,लिई बस्नु तिमी॥ चन्द्रमाको बदनमा कसले पोत्यो कालोछाँया? दागहरू मेटीदैनन् तर ,धोई बस्नु तिमी॥

चुहिने भाँडोमा पानी, भरिन्छ र कहाँ ? डुंगा देख्दै डराए नदि, तरिन्छ र कहाँ ? अलिकति त जग्मगाउनु पनि पर्दोरैछ, सुवास विना त किर्ती, छरिन्छ र कहाँ ?

दुर्गती अनि उन्नति, जिन्दगी रहेछ।। आफूसँग भए जति, जिन्दगी रहेछ।। माया बिना जीवन, सोच्न नि सकिन्न। साच्चै चोखो पिरती, जिन्दगी रहेछ।।

मनैदेखि कसैलाई मन, पराएर फसे ! बिर्सिएर आफु, उसैमा हराएर फसे ! अदालतमा बोलाछे रे, प्रेम सवालमा हेराइमा भाग्यले दोषी गराएर फसे !

मन्द मन्द बतास बग्यो, तिम्रो गाँउबाट, धिप धिप जल्दैछ दियो, मेरो नाउँबाट। छैन कुनै खबर पनि , भाँचियो कि मन, कोरी पत्र पठाए अनि,आफ्नो ठाँउबाट।

कसरी बाचु भन म यो अभाव सहेर !! आज भन्दा भोलि झन तनाव सहेर !! यता गरे उता गरे मिलेन यो जिन्दगी ! बाच्नै पर्ने मिल्दै नमिल्ने हिसाव सहेर !

कतीन्जेल बस्छौ एक्लै एक्लै घरमै फर्क साथी लाला बालासँग बेग्लै बेग्लै घरमै फर्क साथी पाखुरीमा बल छँदा बिदेश पसेर खेर नफाल साथी गरौंला केही धन्दा गाँऊमै बसेर घरमै फर्क साथी

तिमिलाई भेट्न भनी, वेशितिर झर्दाखेरि तिम्रो हात समाएर, संगै खोलि तर्दाखेरि पौडि खेल्ने सानो खोलि, गट्टा खेल्ने चौतारि संग संगै रमाउथ्यौ, लेकवेशि गर्दाखेरि

थाहै नदि मलाई , आफ्नै बसमा पारी सकेछौ । मलाई दुख्दा झर्ने आँसु तिमिले झारी सकेछौ ।। सायद भुल्यो तिमिले , मलाइ प्रेम गर भन्नलाइ । हेर, कत्ती सुन्दर प्रेमको मैदान खारी सकेछौ ।।

लगाउदै छन् जालीहरु नजर देशमा पाल्छौ तिमी दलालीको रहर देशमा !! सन्ततिले सोध्ने छन् भोलि तिमीलाई पनि भन अब तीम्रो के गर्ने छ ठहर देशमा !!

गाउघर आफ्नै काम गर्नुको मजा बेग्लै छ उडान सपना भित्र भर्नु को मजा बेग्लै छ भन्छिन मेरी मायालु बस्नुस गाउ घरमा त्यसैमा अलि नजिक सर्नुको मजा बेग्लै छ

पेशा यहाँ चन्दा भयो । दुई नम्बरी धन्दा भयो । चन्दा आतंकले गर्दा, देश हाम्रो गन्दा भयो ।

चाहेर पनी त आफ्नै अस्तु तिमीलाई चढाउन सक्दिन म । सायद त्यही कारणले तिम्रो दिलमा अटाउन सक्दिन म । राख्न खोजेर पनी तिम्रो मन कहा पो राख्न सक्छु र म ।

भमराहरु झुम्मिए फुलहरुको कारणले, ग्लानी हुनहुन्न आफ्नै भुलहरुको कारणले ! स्वाभीमानी नेपाली बनेका छौं आज हाम्रै इतिहासका वीर मुलहरुको कारणले !

पिन्जडाको चरी जस्तै भयो जिन्दगी यसो सोच्यो मनले भन्छ गयो जिन्दगी !! कालो बादल हटेपछी लाग्ने चर्को घाम हो जिन्दगी सुख,दुख,संघर्षको नाम हो जिन्दगी!!

मेरि दिदि मलाई सम्झी भाइटिकामा राेइनहाेला पोहोर सालको फोटो हेर्दै मेरै तस्बिर छाेइनहोला साथीभाइ देउसी खेल्न घर आगनमा जम्मा हुँदा मलाई सम्झी खिन्न हुँदै बेखुसी भइनहोला ।

जताततै फैलिसकेका धमिराहरु ! पल्लवी खान पल्केका किराहरु ! बाहिर हेर्दा साह्रै सोझा देखिन्छन, भित्र काट्ने कैचि बाठा जिराहरु !

हेरेर तिम्रो तस्बीर मुस्कुराउन खोजिएछ। बोकेर मनमा पिर मुस्कुराउन खोजिएछ। भक्कानिन्छ मन त्यसै अनेक बाहनामा यहाँ तोडेर पनि त जन्जिर मुस्कुराउन खोजिएछ।

नयाँ योजना लेख्ने रहरमा चल्छ जिन्दगी । सपनै सपनाको सफरमा चल्छ जिन्दगी ।। सुन्छु मानिस भित्र मानिसको छ अन्तर । राम्रो नराम्रो दुवै खबरमा चल्छ जिन्दगी ।।

आजको धुलो भोलि सुन, पर्सि हिराको हार हुन्छ । वर्तमानको बटुको भविष्यको कर्णधार हुन्छ ।। नसोचौ हामी त्यस्तै तपाईंको सामु इज्जतदार हुन्छ । नहोस् जीवन सदिम टुहुरा कुनै दिन सुखी परिवार हुन्छ।। वर्तमानको बटुको भविष्यतको कर्णधार हुन्छ ।।।

गन्दैछु औला कतिओटा तिहार खाली निधार गए भनी रमाउदै पिङ मच्चाउला दिदी आगौ बिदा मिल्यो भने सप्तरङिले निधार रङ्ग्याउला दिदी आगौ बिदा मिल्यो भने

दशैं जाँदा तिहार आयो, तिहार पनि जान्छ होला वर्षदिनमा आएको तिहार , भाइले दिदी खोज्छ होला यसपाली त भाइको निधार, यसै खाली रहने भो फूलबारीमा फूलओइल्यो आगौं फेरी फुल्छ होला

सप्तरंगी टिकालाई सजाउनु तिहारमा ।। त्यहि टिका निधारमा लगाउनु तिहारमा ।। सम्मान छ चेलीको त्यो आस्था विश्वाशमा ।। पवित्रतालाई धेरै हसाउनु तिहारमा ।। उनेका ति माला सुके भनेर नरुनु तिमी ।।

टुक्राटुक्रा दिल मेरो छिया छिया मुटु बोकेर अब सिउनु बेकार छ तिमिलाई सुम्पेको पवित्र प्रेम अाशा अनि भरोसा फिर्ता मागेर यहाँ जिउनु बेकार छ ।

जिन्दगीमा सफलता धेरै हुनुपर्छ । कहिले तिम्रो त कहिले मेरै हुनुपर्छ । भावनालाई नै गजल भन्नेहरू हो,

धानको बाला फल्छ खेतमा कुलो भए पछी आउछ खुसि आफ्नै हातमा तुलो भए पछी श्रमिक लाई खेतबारीमा घामपानी हुन्छ योजना काम पारेर गर्छु ठुलो भए पछी

साचो माया गर्छु तिमीलाई, मुटु अन्त साट्या छैन् चोखो प्रिति लाछु तिमीलाई, दिल अन्त साट्या छैन्। एक्लो बनाई हिडे तिमीलाई, बिरानो परदेशमा समयले एक्लाे बनायो, जोवन अन्त साट्या छैन्।

हरायो जिन्दगी हरायो सपनाहरु पनि! बगिदिन्छ आँखाबाट बेदनाहरु पनि!! नआईदिए हुन्थ्यो अतित बल्झेर फेरि!! दुखाउन आउँछ यो सम्झनाहरु पनि!!

कुर्दाकुर्दै देउरालिमा, आँखाहरु थाकीसके कती गाउनु मायाको गित, भाकाहरु थाकी सके सङ्गै जिउने सङ्गै मर्ने, किन खायौ कसम ? बिछोड सङ्गै पिरतिका, नाकाहरु भत्किसके

धेरै कुरा माया मारेर आए, साच्चै यहाँ सम्म धाएर आए। आशा बोकेर होला त सपना पूरा, कस्तो नसोची हामफालेर आए।

युग हाक्ने साहित्यबर्ग सम्झेर लेख दिन दुखिको कुरालाइ समेटेर लेख गरी खानेको पिडा अनि मर्मको कुरा शब्द शब्दले अभिभारा बोकेर लेख

सबै पुरानो, आँगन उस्तै छ! बदलिएको छैन मन उस्तै छ! तिमी बिना सास फेर्न गाह्रो, महसुस गर धड्कन उस्तै छ! तिम्रो सुरमा म नाचेको ताल,

एकान्त होस् वा भीड, भावुक बनाइदिन्छ तिम्रो यादले दुख होस् वा खुसी, ब्याकुल बनाइदिन्छ तिम्रो यादले। दुरीले मलाई हजारौ कोष टाढा बनाएता पनि रमाइला दिनमा बाधी नजिक बनाइदिन्छ तिम्रो यादले। एकान्तमा आँखा बन्द गरी आफ्नै संसारमा हराउदा हावाका तरंगसगै स्पर्स दिलाइदिन्छ तिम्रो यादले।

देब्रे गाला चट्काइदिँदा, दाहिने झनै दुख्दोरहेछ मुटु भित्र आगो जल्दा,आँसु त्यसै सुक्दोरहेछ!! हिजो सम्म राम्रै थियाे ,आज किन यस्तो भयौ दैवले नी दुखिलाई, यत्ती धेरै हेप्दोरहेछ!!

अझै साइँलो फर्किएन मर्यो होला उतै । अन्जानमै भुमरीमा पर्यो होला उतै ।। वास्नादार फूल बनि सुवास छर्छु भन्थ्यो । विचारा त्यो कोपिलामै झर्यो होला उतै ।।

कालो बजारीले साथीकै, नियत थाहा हहुदैन । त्यहाँ परिश्रम मुल्यकै, चाहत थाहा हुदैन ।। आफ्नो मेहनत दर्बिलो बनाऊ भन्छु सधै । नत्र मानबिय चिन्तन, जगत थाहा हुदैन ।।

के छ त, मेरो जिउने आधार बुझेकि छैनौ । बिवसताको एक बेरोजगार बुझेकि छैनौ ।। हे, मलाई हेरेर सुनौलो सपना बुन्ने जलपरि । मेरो कथा, समाज, र परिवार बुझेकि छैनौ ।।

तिमिले दिएका घाउ-चोट भुलाएर जिउदै छु आज तिम्रो यादमा पिउँदा पिउदै भुलायर जिउदै छु आज ढुङ्गा जस्तो निष्ठुरी तिम्रो मन चाहिदैन भो तिम्रा ती घातहरु सिलायर जिउदै छु आज ।

चल्छ जिन्दगीको चर्खा कर्मले तानेपछि रश्मि बनेर चुम्छ लक्ष्य बुद्धिले तानेपछि । कुसुम बर्सिन्छन कल्पवृक्ष निहुरिएर धर्तीतिरै बगाई पसिना पथभरी झटाराेले हानेपछि।

लेख्ने थिएँ भाग्य अाफै लेख्ने मसी भेटिएन पाए सधैँ चाेट पीडा कहिले खुशी भेटिएन। मनभित्र पीडा लुकाई रूदै बसे सम्झनामा खाेली बग्याे अासु झर्दा बग्ने नदी भेटिएन।

मिलाउ हात समाज फेर्न संघर्ष गरौला सफल भई बिहानी हेर्ने आसमा मरौला मिलेर उठ दुखको पल मिलेर फ्याकाैला खुसि खुसि हिडेर हामी अगाडी सरौला

भित्रिएको यो दशैँ नियाली रुदै रुदै बसेको छु। यो साल पनि हुन्छ निधार खाली रुदै रुदै बसेको छु।। बाआमालाई अर्को सालको आशा देखाउदै आफू यता। मुटुभित्रको जलन सम्हाली रुदै रुदै बसेको छु।

दशैं पनि आयो हजुर ,तिहार पनि आए जस्तो छ | खुसी पनि छायो हजुर, उमंगले सबैको घर छाए जस्तो छ || भन्दै होलीन् मेरी आमा, उ पनि यहाँ भैदिएको भए | उहि परिवारको सम्झनाले, परदेशीको मन खाए जस्तो छ ||

दशैं पनि आयो हजुर ,तिहार पनि आए जस्तो छ | खुसी पनि छायो हजुर, उमंगले सबैको घर छाए जस्तो छ || भन्दै होलीन् मेरी आमा, उ पनि यहाँ भैदिएको भए | उहि परिवारको सम्झनाले, परदेशीको मन खाए जस्तो छ ||

रछा गरुन सारा जगतलाई हे नवदुर्गा भवानी | बेदना मुक्त रहुन हामी सबैको जिवन काहाँनी || ओठमा हासो निधारमा टिकी, जमरा होस कानमा | प्रगाढ बनोस सम्बन्ध सधै आफन्त मित्र जनमा || रोकिएर बर्षात हटे पछी चारै तिर हिलो मैलो | खुशीयाली झनै परदेशी फर्के गाउँघरै रमाइलो ||

निधारमा टीका फूलपाती र जमरा लिएर आउनुहैं | हजुरबुवाआमा र दाईकोआशिर्वाद लिएरआउनुहैं || छोराछोरी र दुलहीले बाटो छेकेर बसेका होलान् नी | अर्कोसाल पक्कैपनि आउँछरे खबर दिएरआउनुहैं || देउसी र भैलो रमाइलो गर्दै घरदैलो पुग्यौभने साथी | नाच्दै र गाउँदै सेलरोटी चट्नी रक्सी पिएरआउनुहैं ||

आफ्नो त भाग्यले यस्तै लेख्यो दशैं । हजुरहरु ले रमाएर मनाउनु है ।। म मात्र होइन यहाँ, दशैं नमनाउने । धेरै छ्न परदेशी भनी चित्त बुझाउनु है ।।

चिट्ठी लेखी म, प्यार पठाउने छु।। साथमा सानो, उपहार पठाउने छु।। जन्म घर छाडि म, आउछु भन त।। तिमिलाइ लिन म, कार लिइ अाउने छु।

हामिलार्इ त सधैं हँसाउछौ ए ! बा दशैं कसरी, मनाउछौ ए ! बा ?? साहुको ॠण, थाप्लोमा छ अझैं घर फिर्ने खबर्, पठाउछौ ए ! बा

रहरले हाम फाले जस्तो सहर रैनछ आमा, जे सोचेर परदेश दगुरे त्यो पट्क्कै रैनछ आमा खाना त दिएकै छन पिजा बर्गर नान फलफुल केके हो केके तर हजुरले पकाएको आटो को स्वाद रैनछ आमा

आशिर्बाद दिने हातहरु अनि साथिभाइको स्नेह भन्दा आमाको काखको अभावले मन बिथोल्छ परदेशमा लिंगेपिङ र जमराको यादले पिरोल्छ परदेशमा

दशैमा छोरो नआउँदा मन भारी नपार्नुस है आमा | पिडिको डिल मा बसी बर्बर आशु नझार्नुस है आमा || प्रदेशी साथिसङिहरु धमाधम घर फिर्दा,मलाई सम्झी कती | रोली ,छोरो आउछ हजुरको आश नमार्नुस है आमा||

टाढा हुनै पर्यो माया गरेर पनि पाउन सकिन मन परेरे पनि बचाउन सकिन अाज हाम्रो प्रेम बाचेन त के गर्नु अाफु मरेर पनि

सिउरिनुछ शिरमा तर फुलदेखी तर्सिन्छु। पुग्नुछ किनार पारी पुल देखि तर्सिन्छु ।। आखै अघि स्वर्ग तिमी , गर्नुछ एउटा मिठो, भुलदेखी तर्सिन्छु ।

उड्न मन लाग्छ माथि माथि चरी बनेर बतास संगै सिमलकाे भुवा सरी बनेर लुटेरा बन्नु छ कसैको जवानी लुटी लुटी कानुनले पनि नपग्रिने त्यो प्रहरी बनेर

झुुल्दै छु आज यहा,आधा बाटो झुलिसके जिंदगीको आधा बाटो हिड्नै मैले भुलिसके मायालुको मुस्कानमा माया भर्ने आशा राख्तै

तिमी मेरो म हुँ तिम्रो, भन्दै चोखो माया लाको ब्रेक फेल भो हिड्या गाडी, धन्न धन्यै ज्यानै गाको। उपचार भो तनको त, मनको घाउ अझै उस्तै बल्झिरहन्छ मनको काँडा, मलाई मात्र यो के भाको तिमी मेरो म हुँ तिम्रो, भन्दै चोखो माया लाको।

मेरो पनि थिए खुशी कसैको माझ प्यारमा छु ...। भाग्यले कहाँ पुर्याए आज समुद्रको किनारमा छु ...।। बेदनाहरु कति कति चोटहरु पनि उस्तै उस्तै छन ..., तर पनि किन ? उसैको निम्ति बाच्ने आधारमा छु...। कहिले हेड कहिले टेल यी जीवनका सिक्काहरु..., खेल उनले तेस्तै खेले जहाँ जीत संगै हारमा छु...।।

जाँदै छु केही सपना केही रहर बोकेर! मनमा केही खुलदुली धेरै डर बोकेर!! तातो घाममा सपना सेलाउन जादैछु!! साहु रिणको धेरै ठूलो असर बोकेर!!!

फुकाएर बाधाहरू खुलेर आउ तिमी उजाड यी जिन्दगीमा फुलेर आउ तिमी स्वासका मालाहरु तिम्रै नामले उनेको छु शितल ती पवनमा घुलेर आउ तिमी

बादल माथी पाइलाहरु चाल्याै भने म मान्छु दनदनि हिउँमा आगो बाल्याै भने म मान्छु । खै कसरी बैज्ञानिक भनौ र तिमिलाइ ?? मुर्दा भित्र सास तिम्ले हाल्याै भने म मान्छु ।

जलाउन खोज्दा चम्किलो मेरो माया को दियो ! निभाउन खोज्दै छ कसैले मेरो माया को दियो ! मैले चाहेको फुल माथि नै आँखा गाड्दै छ उसले अध्यारो पार्छु फुकेर भन्छ रे मेरो माया को दियो !

नहाँस्नु तिमि, म जलेको बेला मुर्छित भई म, ढलेको बेला को आउँछ खै मलाई उठाउन आफ्नै भाग्यले, छलेको बेला

की त वार की त पार हुनु नै थियो!! दिन पछि अन्धकार हुनु नै थियो!! मिठो स्वरमा अल्झनु गल्ती भयो! आसु नै मिठो उपहार हुनु नै थियो!

चौतारिको बुढो वर छैन आजभोलि ! बरमुनिको मेरो घर छैन आजभोलि !! सपनाको सुन्दर महल गाउँमा बनाउने ! थियो रहर कुनैबेला छैन आजभोली !!

कोही छैन अमर बैतड्नी तर्नै पर्छ एक दिन किन हतार गर्छ मान्छे आखिर मर्नै पर्छ एकदिन आज भोली या पर्सी थाहा छैन कहिले हुन्छ मुर्दा शरीर लडाएर दागबत्ती गर्नै पर्छ एक दिन

अडिएर टक्क पर्खालका अगाडी । कसरी तर्किनु कंगालका अगाडी ! म एउटा भिखारी थाहा छ उसलाई । के लाग्छ र यो चन्डालका अगाडी ।

आज उसको ती धम्कीले म लुक्ने भएछु बाटो हिड्ने त्यो कुकुरलेनी भुक्ने भएछु ज्यान र धन लुटाउदानी टाउकोमा झन टेकेर आज उसकै नजरले झुक्ने भएछु

आफ्नो जो भन्ने थियो यो संसारमा उनले नै पागल बन्न सिकायो!! फुल हेरि रोजने नौलो फुलबारी मा त्यै फुलेको पात सङ्ग झर्न सिकायो!! न होस कतै म जस्तो बिछोड अरु कोहि काे आखिर मायाले दोबाटोमा हिंड्न् सिकायो!!

कसरि हुन्छ मैले यहाँ, बाच्न सिक्नु छ । तिम्रो छेउमा मैले यहाँ, हास्न सिक्नु छ । कति दिन्छौ अझै ती तिता मिठा बचनहरु ती बचनलाइ हासी हासी, मार्न सिक्नु छ ।

मातृ भुमी जननी शीर ठाडै राख्नु पर्छ झुकाउने चिन्तन सिमा ,टाढै राख्नु पर्छ बाहादुर चिनियो बिश्व भित्र साहासिलो हजारौं त्यो दुष्टको मार बाँझैँ राख्नु पर्छ

म मरेको त छैन तर जिएको पनि होइन। होसमा त छैन तर पिएको पनि होइन ।। सुनखरी झै सपनाहरू आखैमा सुक्दा , म खुसी त छैन तर आत्तिएको पनि होइन ।

अहिले प्रेम गरौँ प्रिय अनि बिहे गरौँला । तिमी बेहुली म बेहुला बनि बिहे गरौँला ।। अझैँ निश्चित नै छैन मेरो जीवनको बाटो । पहिला जीवनको बाटो खनी बिहे गरौँला ।।

बनायौ आफ्नै र बिरानो बनायौ !! चलायौ खुकुरी अचानो बनायौ !! देख्छ मान्छे सबै मेरै मात्र गल्ती बन्यौ ठुलो मलाई सानो बनायौ !!

आलिकती दरो छैन भने गाठिगुठी जरो छैन भने टाठो बाठो नै भए पनि हास्ने बोल्ने गरे पनि

भोक रोग बाट बचाउन बस्ती धाउनु पर्छ अब गरी खानेको नै सरकार आउनु पर्छ छल कपट होइन यथार्थका कुरा गर्नु छ खेल हैन नि नाङ्गा ले पनि लुगा लाउनु पर्छ

जाली माया तिम्रो यता पनि उता पनि ! दिन्छेउरे झुटो बोली यता पनि उता पनि ! किन जोड्छौ यस्तो सम्बन्ध सबैसँग चर्चा तिम्रै सुन्दै छु म यता पनि उता पनि ! बनाउछ तिमीलाई नै भोलि दुर्गन्ध वरपर अनि नाक थुन्ने छन यता पनि उता पनि !

जिवनको हर पानामा तिमिलाई हेर सजाई राखे हृदयको मेरो हर धड्कनमा धड्काई तिमिलाई राखे धड्किन्छौ तिमी त्येसैले पो आज जिबित छु म पल्टाएर पाना जिवनको दुई शब्द कोर्दैछु आज म

पहिलो भेट्मै नजरमा रहयौ, यो मन भित्र पनि बसेर तँ हेर ...। जहाँ छन सपनाहरू आखाको तरेलीमा, तरेली संगै यी आखाको नानी भित्र पसेर तँ हेर ...।।

सात बर्ष भो भाईटिकामा मैले टिका लाईन दिदी । छाती पिटि नरोए है यो साल नि आईन दिदी ।। पर्ब आउँदा हत्तारिँदै कुद्थें दिदी तिम्लाई लिन । तीज,दँशै,तिहार,माघी कुन पर्बमा धाईन दिदी ।। कम्मरैमा मादल बोकि देउसि भैलो खेल्दै हिड्थें ।

हात अगाडि बडाउदैमा सबै आफ्नती हुदैन्न ! जुन आफ्नती हुन तिनका हात अगाडि हुदैन्न

फर्केर आउनेछु म बस्नु है भर परेर! नजानु मेरि प्यारी अन्तै बसाई सरेर! अभावको जिन्दगी सहनै गार्हो भो! जानेछु अब म त सात समुन्द्र तरेर!

देशको खातिर आन्दोलन गरेर के पायौ ? बिना सित्ती आवेगमा मरेर के पायौ ? यो साझा फूलबारीमा ढकमक फूलेको भा ? बिना सुवास कोपिलामै झरेर के पायौ ?

सबै नेपाली जनता एउटै हौ कुटाउने कुरा नगर नेपाल एउटा सिङ्गो देश हो फुटाउने कुरा नगर बिदेसी चल खेल धेरै छन् कुरा जात जातिको यो देश हाम्रो हो देश लाई टुटाउने कुरा नगर

के पाएँ आज उनले देशकालागि मर्नेहरु ? ज्यानै थापी नहर खोलो सात समुन्द्र तर्नेहरु ?? माध्यमिक स्तर पास हुने देश चालक बन्यो अरे..., कहाँ छन कता छन वुध्दिजीवि उच्चस्तर पर्नेहरु ?

आगमन छ आज दिलको दरबारमा तिम्रै भयो सारा राज दिलको दरबारमा । प्रेमको खेती त्यता के कस्तो छ कुन्नी ! थन्क्याउनु है अनाज दिलको दरबारमा ।

गाई चराएको, ठाउँ सम्झन्छु ! प्रवाशमा छुँ, गाउँ सम्झन्छु !! असल मान्छे, बनोश भनेर ! आमाले राखिदिएको ,नाउँ सम्झन्छु !!

पराई भईएछ अर्काको देशमा बाँच्ने हो कसरी । कोहि छैन यँहा आफन्त भन्ने हाँस्ने हो कसरी।। सातसमुन्द्र पारी काटेर आँए त्यो पाखा पखेरो । परदेशमा आज जिन्दगी झनझन् हुँदैछ अँध्यारो।।

ननिदाएका आखाँहरुमा सपना अनि, ओइलाएका फूलहरुमा जीवन लेखेकोछु। विश्वासको कोपिला जोगाउन हरदम, बरु तिखा काँडामै पाइला टेकेकोछु।

बग्छ नदी सागर छुन, अस्तित्व नै गुमाएर ।। निरीह यो प्यासी बगर, हेरिबस्छ तिर्खाएर ।। हदैसम्म गिर्न सक्छन्, मान्छेहरु वर्बादीमा थोरै इमान् राख्नु पर्थ्यो, आफै भित्र जोगाएर ।।

जिसस बुद्ध मोहम्मद राम बेग्लाबेग्लै एउटै त हुन ईश्वर आखिर नाम बेग्लाबेग्लै । चाहे जाउ लुम्बिनी चाहे जेराशेलुम बृन्द्रावन र मक्का, मदिना धाम बेग्लाबेग्लै

अब युवाको एकता जुटाईन्छ नेपालमा गाउँ सहर चेतना उठाईन्छ नेपालमा दुखी नेपालीजनले फेर्छन यो युगलाई हुदाँ खनेको अधिकार बनाईन्छ नेपालमा

यो जिन्दगीले पनि चोट खै कति दिन्छ। नसा प्यारको छ, डाक्टर ओखती दिन्छ। भिखारीहरुले के आसाले हात थाप्छन् खै अमिरले कहाँ उनीहरुलाई सम्पत्ति दिन्छ?

कसैको बयान गरेर गजल लेखे उनकै प्यारमा परेर गजल लेखे!! उनको त्यो हेराईले घायल भयो मन हिजो त उनकै नजिक सरेर गजल लेखे

तस्बिर हेरेर पढ तिम्ले मेरा पत्रका हरेक शब्दहरु... अनी लगेर जलाईदेउ तस्बिर सगै चिठ्ठी पत्रहरु..,, मेरो तस्बिरको अभिन्न शरिर जलाउँदा नरुनु, ... खुशीयालीमा हास्नु तिमी हसाउदै सारा सत्रुहरु...

पूर्व थियो अहिले पश्चिम पुगेछ घाम पनि कहि धुप कहि ओझेल कस्ता कस्ता ठाम पनि माग्ने को भिड्मा माग्नेहरुछन यहाँ त्यहाँ माग्न भनी धाउछन श्रद्धालु चार धाम पनि

आगो बोकेर अनि पानी बोकेर सुख दुखको जिन्दगानी बोकेर ।। मान्छे दुई ठक्करमै भित्ता समाऊछन यहाँ म हिडेकोछु पिडाको खानी बोकेर ।।

को आफ्नो को पराई कोहि छैन यहाँ ..., आफ्नै खुशी लूटिए विश्वासिलो यारमा...। चर्दै चरी फसे कसैको आहारमा...।। मत तेसै मरे धारिलो छुरा प्रहारमा...।।।

बाध्यताले प्रदेशमा मन बुझाउन पर्दा मैले! पीडा जति लुकाएर मुस्कुराउन पर्दा मैले! प्रदेशको तातो घाममा सपनाहरु सजाएर! दिन रातको भोक निद्रा धपाउन पर्दा मैले!

बिकृतिको स्वार्थी जालो बुन्छ मान्छे मुलुक भित्र आफै निकास थुन्छ मान्छे इमानी जो अघि बढ्दै जान्छ आँटी त्यस्ले अग्लो टापु सिखर छुन्छ मान्छे समाज भित्र बसी स्वार्थ पुज्ने हरु थोरै मात्र स्वाभिमानि हुन्छ मान्छे

सलाई काफि छ डढेलो लाउनका लागि ! मौनता काफि छ तड्पाउनका लागि ! तिमी भन्छौ केछ र मेरो बोलिमा तेस्तो !! काफि छ तिम्रो आवाज मात्रै जिउनका लागि ! थाहा छ मलाई खुसि अन्तै छ तिम्रो - २ मागेको छैन भिक तिमीलाई पाउनका लागि !!

नआउनु मेरो बाटोमा तिमीले भनेकि थियौ ! याद होला आरोप मलाई लाएकि थियौ ! खै के देखेर सजाए यो दिलभित्र तिमीलाई अर्कैकि रैछाै र पो मलाई ठुक्राएकि थियौ ! आउन खोजेको हैन तिम्रो खुसियाली शहरमा छातीमा बिज्ने गरि एउटा शब्द कोरेकी थियौ !

आउँछन यादहरु हतार हतार गरेर ! र ठुलै गल्ती गरेछु मैले प्यार गरेर !! प्रेमको परिभाषा बुझ्नै सकिन मैले ! गयो निष्ठूरी नराम्रो ब्यवहार गरेर !! खुशिहरु एकाएक बेपत्ता भयो नि ! आउँदो रहेनछ पीडा पत्राचार गरेर !!

कोहिसंग मिलि त कोहि बाट टाढा भई, त्यसमा हिसाब किताब बराबर बनाएर गई !! हिजो अस्ती कसम खान्थी संगै बसी नछुटीने, आज त्यहि निष्ठूरीले शरीरमा खोट लगाएर गई !!

म यस्तो पिरति बनाउँछु।। यो तीजमा एउटी पार्बती बनाउँछु।। म जसो भन्छु तिमि तेसै गर न-2 अनी पो बल्ल श्रीमती बनाउँछू।। किन नाच्छाै नजरभरि बरु दिलमा-२ आएर बस म नर्तकी बनाउँछु।।

खोकी चल्छ हरेक राती, बा भनी राख्नु हुन्छ ।। सारै दुख्छ अचेल छाती, बा भनी राख्नु हुन्छ ।। आशाम् पुगें, भोट डुलें, बंगाल र काश्मिर टेकें । लाग्यो आफ्नै जमिन जाती, बा भनी राख्नु हुन्छ ।।

तिमी भन्छौ नि कसरी मौनता बोल्छ जसरी समय अनुसार सभ्यता बोल्छ सानोतिनो कुरामै रमाउन खोज्ने म तिमी भन्छौ मात्र यहाँ भव्यता बोल्छ किन सुरक्षित छैनन् आफ्नै घरमा चेलिहरु औंला उठाउँदै नारीको अस्मिता बोल्छ

लागे लाग्छ बरु समय अलीकती ! बदल्नै पर्छ यो निर्णय अलीकती !! कसम दिल्मा डेरा जमाउन थालि ! बस्! के सुनाएँ परीचय अलीकती !! मेरो आँगनीमै यस्तो फुल फुलेछ ! सुवास बिहीन सौन्दर्य अलीकती !!

आसाहरू जब केही पलाउन थाल्छन । तब मेरो देश अर्कै ढलाउन थाल्छन । योजनाका खाकाहरू निर्माण गरे पनि । प्रकाशन नहुँदै जलाउन थाल्छन । मित्र मित्र मिलि देश चलाउन खोजे पनि । आफ्नै मित्र रातारात गलाउन थाल्छन ।

सधैं तिम्रै मात्र सरकार चल्दैन ग्राहक बिना साहुले मात्रै बजार चल्दैन तिमी जान्ने उ नि जान्ने सबै जान्ने आजभोली याहा विद्वानहरूको बिचार चल्दैन अब ठोस निर्णय लिनु पर्छ तिम्ले खाली दुई मत अनि दोधार चल्दैन समय कहाँ बाट काहा पुगिसक्यो अब ढुङ्गे युगको त्यो ओढार चल्दैन

थियो जिन्दगी चलाउनु जरुरी थियो। दुख अनि सुख बिच एउटा दुरी थियो। आमा रातो दिन पिर मान्नु हुन्छ यसरी छोरो मुग्लान भासिनुमा मजबुरी थियो। गरीबहरुको पनि दिन आउँछ अवश्य घरबार उठाउन साहुको चुरिफुरी थियो।

कति भनु माया प्रति लगाएका बातहरू । तिमीलाई पल्लो गाउँ भगाएका बातहरू । तिमीलाई बुबा आमा फिर्ता लगेपछि । लुकाउँछु सधैं आसुँ बगाएका बातहरू । तिमीसंग बसि धेरै खाए पछि खानेकुरा । भैगो छाडौं खाए पछि अघाएका बातहरू ।

हेरेर तिम्रो तस्बिर मुस्कुराउन खोजिएछ। बोकेर मन भरी पीर मुस्कुराउन खोजिएछ। भक्कानिन्छ मन त्यसै अनेक बहानामा यहाँ तोडेर पनि त जञ्जिर मुस्कुराउन खोजिएछ। हास्नेहरु मात्रै खुशी देखिदैनन् अचेल कतै रोएर पनि त आखिर मुस्कुराउन खोजिएछ।

क्रान्तिकारी आकाशका ती तारा आएपछी जिन्दावाद जिन्दावाद नारा आएपछी । खुल्ला बजार बनाएर पालै पालो ब्यापार गर्छौ तहस नहस गरिदिन्छन् सारा आएपछी । आधूनिक दासताको त्यतिबेला जन्जिर छिन्छ संविधानमा मेरो पनि धारा आएपछी ।

अहो! फँसिएछ जिन्दगीको भीरमा फँसिएछ। दिल भित्रका अनेक अनेक पीरमा फँसिएछ। सोचिएन कहिल्यै पनि प्रेमको नसा थियो। तिम्रो सिउँदो सिन्दूर भरी सिरमा फँसिएछ। अभावको भुमरीमा फँसेपछी मात्र बल्ल आज लाग्न थाल्यो पक्का पनि जन्जिरमा फँसिएछ।

अँधेरीमा चुप बस्छ्न जुन बोकेर लुकेका अन्त कतै हराए रे धुन बोकेर लुकेका । अरे यार! घाउ लुकाउनु पनि त कला रैछ, नत्र यहाँ प्रस्स्तै छन नुन बोकेर लुकेका ।

समयले आफू अनुकुल जवानी बनाउँछ। अनि रंगमञ्च सुहाउने कहानी बनाउँछ। चराले पनि गुड बनाउन कहाँ सिक्या हो र! उस्ले त केवल त्यो जानी नजानी बनाउँछ।

सपनीमा मात्र भन्थें बिपनीमा मरेंछु म । फुल्ने रहर बाँकि हुँदै कोपिलैमा झरेंछु म ।। दुई चार बाक्सा सामान बोकि घर आउँला भन्ने थियो । दैब आई लगे मलाई बाकसभित्र परेंछु म ।। मेरो साटो दुईटि छोरी छोडेको छु उनीसँग। म त जल्ने भँए हेर बडेमानको धुनीसँग ।।

मेरो हातमा कलम उसको हातमा तरवार छ। छन चाई हामी दुवैको बिरुद्धमा सरकार छ। थाहा छैन यो युद्धमा जित कस्को हुन्छ कुन्नि! कलम या तरवार निर्णायक मण्डल दोधार छ।। सबै कुराको महत्व उत्तिकै हुन्छ अभावको बेला

लागे लाग्छ बरु समय अलीकती ! बदल्नै पर्छ यो निर्णय अलीकती !! कसम दिल्मा डेरा जमाउन थालि ! बस्! के सुनाएँ परीचय अलीकती !! मेरो आँगनीमै यस्तो फुल फुलेछ ! सुवास बिहीन सौन्दर्य अलीकती !!

हामी पनि देशको लागी एक फुल बनौं कि अवसरवादी सोंचको तिखो सूल बनौं कि चरम सीमा शोषण गरिब जनता माथी जनताको रक्षा गर्दै देशको कूल बनौं कि क्रान्तिको विचारसंगै व्यवहार हुनेलाई एउटै धारमा त्यो मोर्चा कस्ने मूल बनौं कि

हुने खाने ठुलाठालुको ओज छ मेरो देशमा । मान्छेलाई मारी मान्छेको भोज छ मेरो देशमा । जीउँदै मरुन् या बाँचुन् कसलाई के को वास्ता लुछाचुडी कालो बजारी रोज छ मेरो देशमा ।

मरुभूमिको चर्को घाममा पाक्दै छु बाबा जिन्दगीलाई कालको मुखमा जाक्दै छु बाबा कंयौ पटक भाग्यसंग पराजीत हुँदै आज लक्ष्य विहीन गन्तब्यमा भाग्दै छु बाबा, दुखियालाई दुखैमात्र कस्तो यो विडम्वना जिन्दगीको उकालिमा थाक्दै छु बाबा,

टुटेपछिको नाता गास्नुको के अर्थ । सबै लुटेपछी फेरि ढाड्नुको के अर्थ ।। सधैंको दु:ख अनि अरुको हेलामा । पलपल मरेर बाच्नुको के अर्थ ।। वेदनाको गाउँ मुटु भरी बोकि । रङ्गमन्च उफ्री- उफ्री नाच्नुको के अर्थ ।। कामै नलाग्ने गरि फुटेका गिलास ।

टुटेपछिको नाता गाँस्नुको के अर्थ । सबै लुटेपछी फेरि ढाँट्नुको के अर्थ ।। सधैंको दु:ख अनि अरुको हेलामा । पलपल मरेर बाँच्नुको के अर्थ ।। सबै लुटेपछी...

सुनेर तिम्रा सवाल मुटु फुटेर आयो टुट्यो आशाको ताल मुटु फुटेर आयो मेरो निस्छल प्रेम दुई किनारा बनार्इ बस्यो जातको पर्खाल मुटु फुटेर आयो कलोपाटी माथी लेखियको अक्षर जस्तै भन्यौ बिर्सी तत्काल मुटु फुटेर आयो

वैंशको उन्माद संगै लठ्ठ मातेको कुरा ।। नगर्नु नि लाज हुन्छ जोवन साँटेको कुरा ।।। सबलार्इ थाहा छ प्रेम भन्ने शब्दै यो पबित्र तर कस्ले पचाउँछ र डाँडै काटेको कुरा ।।

जिन्दगी एउटा अनौठो कहानी रहेछ! अधुरो सपनाहरुको जिन्दगानी रहेछ! जिन्दगीको धेरै वर्णन गर्न सक्दिन म! तप्प चुहिदिने कर्कलाको पानी रहेछ! रित्तो हात आउँछन रित्तो हात गईन्छ! अरे सम्पत्ति मानिसको खरानी रहेछ!

म राजा बन्छु तिमीलाई रानी बनाउँछु।। मुटुको धड़कन आँखाको नानी बनाउँछु।। त्यो सुनेर कसैले केहि सिकोस। हाम्रो प्रेमको यस्तो काहानी बनाउँछु।। लाथालिंग भाछन तिम्ले दिएका गुलाब अब। राख्नलाई एउटा फूलदानी बनाउँछु।।

समस्यामा कतिभागे अब ठाउँ कतै रहेन पछिबाट शिकारभयो झन म छीप्दाछीप्दै भर्ती हुने रहर पाली धेरै कुनाकानी धाए आधा उमेर गएछ नी भीम खिच्दाखिच्दै नंंग र हाड छालाभयो प्रयासहरु गर्दागर्दै यता छेऊ भत्कनठ्यो अर्को लीप्दालीप्दै

ढुङ्गालाई पुज्नेहरुको भर हुँदैन । भगवान कहिले पनि पथ्थर हुँदैन । सेवा गर सेवा गर्ने हात अघि सार। यस्तो मान्छेलाई कसैको डर हुँदैन । कोहि पैसाको लागि मरि मेट्छन । तिनीहरुको मन सफा सुन्दर हुँदैन ।

मुलुकमा महङ्गीको आज आगो बलेको छ बेरोजगार त्यो युवाको हृदय जलेको छ सरकार विकास मुखी नहुदा यो देशमा दलालहरुलाई मोज मस्ती चलेको छ देखाएर सपना देशका उर्जा शक्तिलाई विदेश पठाउने रोजगार फलेको छ

खेतिपाती गर्नेहरु डल्ला पनि फोर्नुपर्छ बाँझो भयो जमिन हलो समाई कोर्नुपर्छ हुन्छौ बेइमान इमानसंग खानुपर्छ जन्मेपछी एकदिन अवश्यनै मर्नुपर्छ